- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / II. Hjaa ho mor /
145

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

nar du ikkje hev noko imot det, Lea? svara han;—eg
hev tenkt det kunde bli unelegare for deg; du gjeng so
aaleine her. Nei men kjære deg, Thorseng, svara ho,
eg er ikkje aaleine eg. Eg hev daa Selskap nok eg. Eg
hev det so godt som eg kann hava det. Du maa endeleg
ikkje gjera det for mi Skuld! Thorseng raudna i sitt
runde blide Andlit. Nei, nei, sagde han; det veit eg nok,
at eg aldri skal gjera noko for di Skuld; men —. Ja no
fær du gjera som du vil, Lea! Eg hev teki Fanny hit,
og her skal ho bh! Han vart med ein Gong reint kvit;
so braasnudde han og gjekk; Døri slog han heller hardt
att etter seg.

Lea gjekk att og fram paa Golve og saag raadlaus
ut; so gaadde ho Fanny. Jaso ... du skal vera her du
. . . det var svært snildt. Ho ringde etter Gjenta og bad
henne setja inn Kaffe. Du er ikkje svolti vel? sagde ho
til Fanny. Nei — jau, svara denne. — Er du svolti? Hev
du ikkje fengi Morgonsmat heime daa? — Jau ... — Ja
men . . . Ja—ja, Mally, tak inn ei Brødskive ö g daa;
ei, forstend du. So tok Lea til aa gaa att og fram paa
nytt, vridande paa Hendane.

Kaffien kom, og berre eit Stykke Mat. Fanny tok
Sess ved Borde framfyri Sofaen og gav seg til aa eta.
Lea sette seg i Sofaen beint imot henne.

Du veks hardt, du, sagde ho.—Ja, svara Fanny; ho
Mor segjer eg blir ei Kjempe. — Hm ... ét som ei Kjempe
ög, kanskje? Lea smilte lite; Fanny beit dugeleg av
Braudskiva si. «Ja-ja; vi faar se» . . .

Lea sette seg til aa fortelja um Thorseng. Han var
so snild. Han var altfor snild; han kunde ikkje segja
nei; han var Mann for aa øydeleggje seg, naar han trudde
han kunde gjera . . . einkvar ... ei Glede. Eg segjer
deg dette, sagde Lea, so du ikkje skal finne paa og beda
han um noko; er det eitkvart du tykkjer du maa hava,

10 — Garborg II.

145

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:50:26 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/2-1944/0147.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free