Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
ikkje De vond paa meg, Moe. — Eg? Han smilte med
bivrande Munn og svelgde Graaten; eg kunde ikkje bli
vond paa Dykk, um De gjorde meg aldri so mykje
vondt! —
— Fanny vart uppskræmd; vilde alt Folk bele no?
— ho tok til aa mistru sjølve Uchermann. Var det
berre den niande Juni som sette han i slikt Godlag tru?
Han tok jamvel til aa gaa med Mansjettar. Ein Kveld
daa dei var hjaa Markussen, sagde Helga til han: du
yngjest reint upp att, du Uchermann! — Soleis er det
aa koma i ungt Lag, svara han. Det er rett, nikka
Markussen, ikkje sture; ta’ det med Ro og gaa
Møllergata ; ah!! ha! ha! ha! — Uchermann saag Fanny inn
i Augo med ein smilande Blink og hermde Henrik
Wergeland: «klag aldrig under Stjernene over Mangel
paa lyse Punkter i dit Liv!» Ho kjende seg utrygg:
De er daa ikkje so nedpaa-komin at De tek til aa fara
med Gjøling, Uchermann? — Gjøling? Nei, men De
veit, at av sine Vénir maa ein tola aa høyre Sanningi
... — I all Verdi, sette Helga i, Uchermann gjer Kur!
— Han maa vera full, meinte Fanny. — Ah! !-ha-ha-ha!
— Ja, men endaa klarar eg ein Slurk ... skal me drikke
Dus, Frøken ? — Ja gjerne ... Paa ærlegt
Kammerat-skap daa, du, og ingi Gjøling! — Nei; berre Sanningar
... Skaal, du! — Han drakk; handtokst so med henne
høgtidsamt.
Det vilde vera vondt, um denne framifraa gilde Guten
skulde —; ho heldt av han, men ikkje paa den Maaten.
Kor det kunde hava seg ? Gud veit... Ho tok til aa
verja seg mot han. Ho sagde at ho var eit laakt
Menneskje; av laak Ætt, klent upplærd, umogeleg; det
einaste som gjorde at ho kunde hava Vyrnad for seg
sjølv var den faste Fyrisetning ho hadde, at ho aldri
vilde gifte seg; so vart daa ingin annan usæl ved henne;
16 — Garborg II.
241
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
