- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / IV. Fred. Læraren. Den burtkomne Faderen. Heimkomin Son /
27

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

FRED

27

brydde seg um han lenger? — Nei, nei; han maatte
ha Hjelp!

Han freista aa tenkje paa Guds Kjærleik. Rekna
upp for seg sjølv alt det gode han hadde fraa Gud,
Liv, Helse, Mat og Drykk, Vit, Forstand, alt det han
trong til Llkam og Sjæl; og det endaa han sjølv ikkje
hadde tenkt paa anna enn vondt . . . Kvar Minutt
hadde han fortent Helvite; men Gud hadde spart han;
spart han og uppehaldi han, vakta og vårt han ; ja det
som meir var, han hadde sendt sin eigin Son, at der
skulde vera Frelse for han aa faa, naar han ein Gong
vakna upp. Og han hadde lati han bli fødd i eit
kriste Land, der Vegen til Naadestolen var opin og
fri, og hadde upplyst han med sine Gaavur, og stadi
med utbreidde Armar og venta paa han i firti Aar;
berre kjærlegt og godt til Svar paa alt rangt og
vondt; han tenkte seg inn i dette til han totte han
var ein Hund og ein Skarv; men endaa vilde kje
Syndegraaten koma.

Han gjekk inn ; fekk upp Ljos og sette seg til aa
lesa i Lars Linderoth. Kannhende det der kunde
finnast eit sterkt Ord til aa krasa hans harde Hjarta.
Sidan tok han Johan Arndt, og til Slutt Bibelen. Daa
det leid til Sengetid las han Bøni, den gode gamle
Bøni etter Salmeboki hans Far.

Men han laut leggje seg utan Naade.

Han laag og skalv for Dauden og Helvite og fekk
ikkje Svevn; torde kje sova; tenk um Gud kom.
Han bad, og mest skalv av Angest; men inkje noko
Teikn fekk han som kunde tyde paa Bønhøyring.
Ho Anna laag og lydde paa han lange Stundir og
fælte.

Utimot Morgonen sovna han, men sov urolegt.
Han totte han gjekk paa ein Veg i regnmyrkt Ver.
Det var døyne og tungt i Lufti, og han gjekk med
Bringa full av Otte. Daa saag han ein Mann koma
hit yvi ei Heid; Mannen hadde ei svart Hundskinns-

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:48:53 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/4-1909/0037.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free