Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
FRED
1 141
Det er vel ho som eig Eggi. Og jagu skal ho faa
deim! Han slengjer deim etter henne, halvt i Sinne;
Egg etter Egg; dei susar burtetter Tuvom og slær seg
i Knas, so det skvett baade raudt og gult utyvi Marki.
So sting han Hendane i Broki og ruslar, plistrande
og fornøgd. Viba er etter han endaa ei Stund; flyg
til Slutt fraa han med stutte, smaae Skrik og vert
burte.
Skarve Smalen ; der rekkjer han alt, — søretter aat
Aarvollen. Carolus avstad, langbeint og lett; „hæs!
hæs!" — møter Smalen og driv han att-ende med Skrik
og Steinkast. Nordani Aasen, ved Kvernhuse, er
svalast; der kastar han seg i Bakken og kviler seg.
Ligg og høyrer paa Bekkjesusen. Soli steikjer meir
og meir. Ein litin lind Vestanvind stryk lett gjenom
Lynge. So legg Smalen seg au, kaasande og jortande.
Kyrne dreg seg nedyvi aat Aal. Der gjeng dei uti
og stend og svingar med Rovune mot Flugo. Der er
ikkje stort Vatn; men det stend vel endaa som ei
Svaling etter Aafare.
Han legg Armane under Hovude; ligg og stirer mot
Synsrandi i Sudvest med dei fine mjuke Bakkedragi,
og Havi lengst ute. Her og der teiknar det seg ein
Stein mot Himilen, eller ein Haug, fin og klaar og
kilerund ; der er Skattar nedgravne. Kannhende heile
Kistur med Sylvpengar; men der inne sit ei Kjempe
og vaktar for Skatten med sitt skarpe Sverd. Vil ein
inn der, fær ein nok agte seg.
Lufti er so skir at ein kann skilja kvar Tuve og
Stein so langt ein øygner. Her og der ei siglande lett
kvit Sümarsky. Langt nede under Bakkane skin
Myre-kyrkja kvit yvi Viddom i Solglimen.
For ei Gidring i Lufti. Havkanten der ute og alle
dei klaare Bakkelinune mot Himilen gidrar og didrar
som ei fin, skjelvande Bylgjing.
Aah! so godt og varmt. Soli bakar hans unge Kropp,
og ljuve Luftdrag lumrar um Øyro hans. Alt er stilt.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
