Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
148
FRED
Og so ofte som han hadde skjemst for aa vedkjennast
Jesu Namn naar han var ute hjaa Folk; men „hvo som
skammer sig ved at bekjende mig blandt Menneskene,
ham vil jeg og skamme mig ved at bekjende for min
himmelske Fader" . . .
Dom etter Dom rulla inn-yvi han, og Djevelen stod
i Kræane og lo. „Du livde som eit Verdensbarn i
store Ting; men i Smaating, som det kunde vera det
same med, der var du snar til aa ofre! „Min Sjæl
hader eders Nymaaneder og eders bestemte
Højtider; jeg er kjed af dem; jeg er træt af at fordrage
dem. Om de end faste, vil jeg dog ikke høre deres
Skrig; og om de end ofre Madoffer og Brændoffer, nar
jeg ikke Behagelighed til dem. Og naar I udbrede
eders Hænder, da vil jeg skjule mine Øine for eder;
thi eders Hænder er fulde af Blod!"
Enok skjekkte med Munnen; slengde Armen utifraa
seg som han vilde kaste seg sjølv burt; smikka i det
same hardt med Fingrane. Han kvakk av det sjølv;
saag seg ikring, um nokon kunde ha høyrt det . . .
samla seg att og gjekk. —
Soleis som han no bad Morgon og Kveld, hadde
han aldri bedi. Anna vart stundom mest rædd; han
brüka Ord um sine Syndir og seg sjølv, so det var
helst fælslegt. Liksom Boki ikkje lenger var kraftig
nok, lagde han ho burt og bad med eigne Ord; og det
var som han kasta seg paa Jordi for Gud, kraup for
Gud som ein Makk; i Mæle var Rædsle og Naud;
Augo steig store og stive fram, og Luggen klinte seg
framyvi Panna sveit og vaat; han kunde sjaa ut mest
som han var fraa seg.
Men det var ikkje likt til at han fekk Hjelp. Det
heldt paa og heldt paa, noko betre, noko verre; det
var Dagar daa han gjekk som i Ørska reint; Anna
spurde seg sjølv um det skulde verte no som det hadde
vori den Hausten daa han Napolon døydde.
Ein uhugleg Skikk fekk han med det, at rett som han
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
