- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / IV. Fred /
9

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

i Kveldstilla høyrdest so fælsleg. «Høh, Brunka!» —
best aa drive paa no. Det var enno eit godt Stykke
heim.

Han var i djupe Tankar, han Enok, og det solbrune
Andlite saag med sine nedslegne Augo og eit pint Drag
um Munnen urolegt og kvidefullt ut. Naar tru han vilde
gjera Aal vor av dette? Kor lengi vilde han gaa her som
ein Syndetræl og aldri faa Fred? Han hadde daa kje
selt seg til Sattan paa Livetidi? — som Lars Nordbraut

sa i Uppbyggelsen sist. Og dessutan, Livetidi____«Du

Daare, i denne Nat kræve de din Sjæl af dig»––kva

vilde det daa nytte han, det vesle han kunde ha samla?

Ikkje «samla» han noko heller. Snarare gjekk det
den andre Vegen no. Arven hennar Anna var uppøyd
paa dette Nybrote, og endaa var kje meir enn halve
Aarvollen innlagd. So skrinn som Jordi der var, kunde
det drygje lengi, fyrr dei Pengane kom att. Endaa godt,
so lengi den gamle Sylvstasen var att, og Gullringane;
«ein var kje Fant, so lengi der var Sylv paa Garden»,
som han Far jamt hadde sagt. Men no var Enok
skuldug baade her og der, hjaa Kaupmannen for Varur,
hjaa Simon Ramstad for ei Ku; han Hans, Drengen,
skulde ha Pengar til Fiskje; og so var det Skattane

som vaks og vaks____Det ein skulde vende var der lite

aa faa fyri, men det ein skulde ha att var vitlaust dyrt;
det vart so trongt og stengt paa alle Kantar, at ein
kunde bli mest yvigjevin. Og Borni vaks til, og Sko og
Klæde skulde dei hava...

Det var Velsigningi, som vanta. Der var kje Drygsle
i nokon Ting, naar Gud ikkje var med. Det lønte seg
kje i det timelege heller aa tene Hin-Mannen.

Aa nei, nei.

Den som kunde vinne seg yvi og bli eit Gudsbarn.
So kunde ein vera tryggare i det jordiske au. Ein

9

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:50:56 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/4-1944/0011.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free