- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / IV. Fred /
132

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

hev lært aa tru, so vil du ög læra aa skyna; dersom I
tro,’ stend det, ’da skulle I se Guds Herlighed’.»

Men naar han saag paa alt det nye som trengde seg
inn i Bygdom, Stas og Fjas og Faafengd av alle Slag,
daa vart han tekin av heilag Uppgløding og tala um
Straffedomar og Guds Vreide. Her gjekk Kvinnfolki og
fiffa med Silkeplögg og Orliangskjolar, og Karane med
nymotens Hattar og Klokkekjedur av Sylv; og rundt um
paa Gardane sette Folk upp store gilde Hus og maala
dei kvite so dei skein yvi Land, og køyrde med Karjolar
og Skeisur som smaae Storkarar. Og den eine etter den
andre raadde seg til av desse nye Plogane som Møller
paa Myre hadde ført inn, liksom det ikkje var Guds
Signing, det galdt um, men gilde Greidur; ja der var dei
som fekk seg Hakkmaskinar og Treskjemaskinar. Det
kunde koma den Dagen daa dei fekk graate yvi
Faa-fengdi si, og daa Gud vilde vise deim at han lét seg
ikkje spotte.

Gunnar laut fylgje han Fot og Fet; og han gjekk og
skjemdest fordi Far hans ikkje var som anna Folk.
Tilmed i Klædebunad skilde han seg ut; dette Vadmaale
av svart Ull skar so stygt av i det brune. Sine eigne
Klæde var kje Gunnar heller fornøgd med. Dei var
stygge dei au, det saag han no; for smaae og for stutte
var dei baade i Ermane og med Føtane; Skorne var
kje rødande um; for deim hadde han Far sjølv gjort.
Alltid skulde det vera so stygt, det han Far gjorde.

Naar han Carolus var med, greidde det seg endaa;
men Carolus lagde seg heime stundom. Han hadde slikt
eit Lag med aa gjera seg sjuk. Kneip det, spydde han
so det holka or han. Og naar han Far kom og sagde
at han «maatte beda», so kunde han svara so godt: «Ja
det skal eg; og De maa beda for meg De ög, Far; for

Skeise (Chaise): finare Stolkjerre.

132

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:50:56 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/4-1944/0134.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free