- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / IV. Fred /
208

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

Mjøl her og der, som han tok seg godtgjord for i Arbeid;
æh! Enok grein med Andlite og saag ut som daaresjuk.

No kom Gud Herren og lo aat han: «det du nei ta meg
godviljugt, det tek eg no med Magt! Eg var hungrig
og du gav meg kje Mat; eg var tyrst og du gav meg kje
Drykk; gakk burt, du bann-støytte, i den evige Ild, som
er beredt Djevelen og hans Englar!»

Enok fekk ei fæl Tid. Domen var fallin. Orde hadde
ingi Trøyst for han lenger, berre Dom. «Thi synde vi
med Vilje efter at have annammet Sandhedens
Erkjendelse, da er der ikke Offer for Synden... Thi det er
umuligt, at de, som engang hev smagt den himmelske
Gave —»; umuligt, umuligt; «de skulle kastes i Ildsøen,
som brænder med Ild og Svovl; og de skulle tygge
deres Tunger av Pine; og deres Pines Røg opstiger i al
Evighed», i al Evighed, i al Evighed, i al E—vighed...

Det folna gjenom han. Han valna i Fingrane og visna
i Knéi; og det gjekk som Svimringar gjenom Hovude
hans.

For seiilf, for seint; no var det for seint. So lengi
hadde han forherda seg, at no forherda Gud han. Han
prøvde seg sjølv: han vilde kje gjera Guds Vilje
lenger. Kunde kje vilja; vilde ikkje. Um det kom ein
Engel fraa Himilen og sagde: «sælg alt dit Gods og
gjev det til dei fattige,» — han vilde kje, vilde ikkje;
kunde kje vilja, kunde kje vilja ... «Og Gud forhærdede
Faraos Hjerte»; smikk ... smikk ...

Og tenk; denne brennande, svidande Spott, at det just
skulde vera hans eige «Jesusbarn»; og Tomas —; æh!
Naar Gud spotta, so hadde det Klem. Og ingin Naade,
ingi Letting; den andre fekk att det som stoli var; men
Sylvstasen hans Enok, den var burte og vart burte.

— Fraa Carolus kom det eit langt Brev fullt av
Anger og gudelege Talemaatar; Enok kunde kje lesa det.

208

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:50:56 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/4-1944/0210.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free