- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / IV. Fred /
219

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

men ho torde ikkje; ho var nøydd til aa halde seg uppe.
Hadde det ikkje vori han Torkjell Tualand, so hadde ho
aldri halde ut. Men han tok alt paa sin Maate han, og
hjelpte henne au til aa bera det lettare.

«Heh! — dei drep seg kje dei som snakkar um det;
du tarv kje vera rædd. Og no skal du sjaa at han
svei-tar av seg den fæle Gudsfrygti au, so det kann verta
likare sidan att.»

Det vart Torkjell som styrde Garden; naar Enok
hadde sine verste Ridir, brydde han seg kje um nokon
Ting. Og Torkjell fekk ei Magt yvi han som gjorde han
godt. «No skal du kje fara med slikt Tattl,» sa Torkjell
lognt; «no skal me ut og høya.» Enok vart rolegare;
«den som kunde vera som du!» — «Ja kvi kann du kje
det?» meinte Torkjell; «du hev same Guden du som eg.»

— «Han høyrer kje meg lenger, Torkjell.» — «Aa, du
fær skrika.» — «Eg hev baade skriki og ropt; eg hev
legi paa mine Kne og tigga som eit Barn; men det
hjelper ikkje.» — «Eg var tilfreds um du hadde stai paa
Hovude! Du er for snar til aa gje deg, Enok; med store
Herrar maa ein gjeva Tol.» — «Naar eg berre hadde
ditt Huglynde.» — «Ja du tek Verdi for tungt, Enok.»

— «Men det var vel just i vaar Sorg og Naud... at Gud
skulde hjelpa oss!» -— «Hjelp deg sjølv, Enok. Slaa
Tankane fraa deg og legg deg i Arbeide, og ver som du
var fyrr; so fær du sova au, og so jamnar det seg.
Berre ein hev Helsa, so —. Helsa gjev Mod, og Mod ber
Mann yvi Bekk.» —

— Sumaren vart varm, døynevarm; dei vonde Ridine
gjekk ofte paa, og full Kar var Enok aldri.

Han kjende so mykje rart vondt; vondt, som ikkje
var noko vondt; som han ikkje kunde gjeva Greide paa
og som ingen kunde skyna; Sjæle-Talm som tok paa
Kroppen; Brenningar som iste; Isingar som brann; Flog

219

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:50:56 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/4-1944/0221.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free