Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Helga. Fem. Me hadde vori forlova eit snaudt halvt
Aar den Gongen.
Jens. Ja du hugsar det vel du, Stakkar. Slo han
kje upp med deg?
Helga. Jau; han gjorde i Grunnen det. Det skulde
vera... Synd aa gifte seg.
Jens (lær). Ja d’er so likt han.
. — Men sjaa um det ikkje gav seg med det ?
Helga (smiler). Jau; med ein Gong fekk han det
so reint braadt att, — paa den andre Kanten.
Jens. Ja soleis er han.
Denne Lesarsjuken hev eg i Grunnen alltid visst han
maatte vinne yvi. Eg vart reint glad, daa du fortalde
meg um denne nye Ridi hans, — so rart det kann sjaa
ut. Naar det varer so lengi, so maa det ha noko paa seg.
Helga (jamrar). Aa, eg er so uroleg, Jens. Alltid
naar han er innpaa noko nytt, so —. Kven veit kva han
kann finne paa?–Ein Dag kjem han gjerne og vil
skiljast.
Jens (smiler). No maa du kje tru han til alt vondt
heller.
— Og dette at han hev slutta aa halde Bønemøte,
det spaar godt.
Helga. Ja dei siste tri Maanane hev han haldi seg
roleg.
Og stundom hev han vori so modig og glad at eg —;
ja eg veit kje kva eg skal tru. Men so med ein Gong
sturin att, og tagall; ikkje eit Ord. Og so dette med
all denne Fanten —. Far hans drog au Huse fullt av
Fant.
Jens. Det er ein Overgang.
Helga. Og i Dag, daa han reiste, tok han meg um
Halsen og sa — noko, som høyrdest reint villt.
Jens. Naa ?
14
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
