- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / V. Læraren. Den burtkomne faderen. Heimkomin son /
233

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

Sin gamle Vén Jens Eide, Lensmannen, er han au
komin i Lag med att. Uvénir hev dei ikkje vori; men i
den Tidi Paal var Lærar, Lesar som me no helst segjer,
kom dei fraa kvarandre. Dei heldt nok ihop naar det
galdt paa; soleis var det visst Jens — og Tore, Bror
hans — som gjorde mest til, at Paal slapp so lett ifraa
dei Ulvane som var etter ’n, daa dette vonde med Kona
hans hadde hendt. Men Jens hev vel ikkje lika den nye
Kristindomen hans Paal stort betre enn han lika den
gamle. Dei høvdest stundom; millom anna veit eg at
Paal laante Bøkar hjaa Jens; men elles gjekk dei
kvar sine Vegar, alt til ifjor, daa Paal misste Bror
sin.

Daa turvtest det Lensmannshjelp til aa greide med
det som etter var; og Jens og Paal møttest ofte. Baade
i Kvernhusheidi — der Enkja fraa Bø og Einar, Son
hennar, au var med ein Gong — og paa
Lensmanns-garden. Og no raakast dei visst rett som det er.

«Det er ein gjæv Kar, Jensemann,» segjer Paal. No
sist rødde han mykje um han; fortalde um gamle Dagar
og det som hadde skilt deim aat daa; «men no,» sagde
han, «hev me lært mykje baade han og eg, so at med
alt som skil kann me semjast um mangt.» Og han heldt
fram: «Jens var meg alltid ein god Mann. Ikkje minst
maa eg minnast den Tidi daa Heimen min brotna og alt
ikring meg syntest ramle; Vérbrørar flest hadde skilt
Lag daa; og det hadde vori rimelegt; for større enn eg
sjølv skyna var Syndi mi. Men so svart som alt saag
ut: Tore og Jens trudde meg; og eg hev sidan lært aa
sjaa, kor mykje det gjorde til aa halde meg uppe. Sjølv
hadde eg helst teki Straff; jamvel rangvis Straff hadde
vori meg ein Lette i den Tidi. Men etter det som serleg
Jens og Tore lagde fram vart der inkje Tak aa faa; og
Straffi hev eg sidan fengi taka av den høgste Hand,

233

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Thu Sep 12 14:19:03 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/5-1944/0237.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free