Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
156
SELD TIL DEN VONDE 156
Han fylgde i Tankane henne, der ho gjekk fram gjenom
Skogen aaleine, millom Blom og Blad i tindrande Sol;
det var som det lyfte i han, at han maatte ut og etter;
han tottest kjenne paa seg, at ho alt i eitt snudde seg
og saag etter han. Kor sein han var, denne gamle
Tutlingen av ein Prest; kor gode Stundir han gjorde
seg med kvar Ting! Sistpaa kunde ikkje Baard herde
det lenger; han stod stillt upp og gjekk, endaa han
totte Folk laut kunna sjaa kva han gjekk etter. Signe
torde han ikkje sjaa paa, ikkje tenkje paa dessmeir.
Utanfor stod det ein litin Flokk og samrødde; Braad
letst ikkje gaa deim; vilde paa ingin Maate hava Lag.
Naar han kom til Skogs, — kven veit; kanskje han
kunde sjaa seg Kans til aa smette etter henne.
Guten var reint som fraa seg sjølv. Det var slik
Eld og Ange i Lufti; kvart Andedrag gav sæle og
forunderlege Kjenslur. Skogen han gjekk i tottest liva;
alt bøygde seg saman i Solvarme, vene Fargar, søt
Ange, mjuke Skuggar, blømande Liv. Han sagde til
seg sjølv i svellande Glede: ho held av meg! og det
sagde han Gong etter Gong, sæl so han heiltupp saup
etter Anden. Og no forstod han at han elska henne,
og hadde elska henne all Tidi. Det med Signe var
paa ein annan Maate. Det var ikkje Elskhug; det var
noko anna, noko mildt, stilt, fredelegt, utan Eld; berre
som ein vanleg Kjenskap. Men dette var Elskhug!
slikt var det Folk kunde døy av.
Han tenkte ikkje; han hadde Synir og Kjenslur;
han drøymde; han var i Brand; saug Eld or
Lufti som fløymde ikring han solmett og varm med
Ange av tusund Blomar. Det var ein sæl Gut. Tjuge
Aar gamall, fager, rik, med god Gjentelykke, — han
hadde Raad med aa vera kaut; han kunde gladeleg
drøyme. Futedotteri stod høgt; men Baard Nes var
ingin Kastekjepp han heller; og at ho elska han, det
visste han fraa gamalt, og det hadde han i Dag set.
Slike elskhugsfulle Augo skulde ingin ha drøymt um;
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
