Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
UNGDOM
231
Kyrkja var stor av paa Lande aa vera, høg under
Kvelvane, bygd av Stein. Vindaugo saag smale ut, av
di dei var so høge; men breide Straumar av kvit
Septembersol stod inn gjenom deim og gjorde Rome
livande, med sterke Skiftingar millom Skugge og Ljos;
og Veggine som var vide og flate og nakne som
Fengsl-murar, dei vakna og fekk Skifting og liksom Meining
yvi sitt tome tankelause Aalvor.
For den som saag inn gjenom Kyrkja fraa Orgetreve
saag det ut som dei kvite Solstraumane skifte Rome ut
i fleire; dei stod tvers gjenom Kyrkja som Ljosmurar.
Det var stappende fullt med Folk, og varmt; og det
laag som ei Svevn-ørske gjenom Rome. Uppetter
Kyrkje-golve i tvo lange Radir stod Konfirmasjonsungdomen
bleik og trøytt; og Presten, ein ung blid Mann med
eit syngjande Tenormaal, gjekk att og fram i Golve
og katekisera um Kristus som Øvsteprest, Profet og Konge.
Daa han hadde freista Ungdomen i Trui so godt som
han kunde — men Anne Malene slapp lett —, heldt
han Slutningstale og lagde dei unge paa Hjarta kor
aalvorsamt og andsvarsfullt det var, det dei no skulde
gjera. Det galdt um at dei gjekk upp og gav den store
Lovnaden, ikkje tankelaust, og ikkje som av Tvang, men
av eit fritt og ærlegt Hjarta. For Gud hata all Tvang;
frie Tenarar vilde han hava. Daa han hadde tala
Konfirmantane so trøytte at dei berre høyrde Ordi hans
som ein Om, som Rop og Snakk langt inn-i ein Draum,
sagde han Amen. Og det gjekk ein Sukk av Vakning
og Letting gjenom Kyrkja, og eit Brak av Nasar som
snytte seg, fleire hundra Nasar som snytte seg grundigt.
So vende Presten seg til Vaarherre og bad, at han
vilde hjelpe dei unge til aa lova ærleg og halde heilt;
for dersom ikkje han gjorde det, so visste me at dei
ikkje kunde. Dette heldt han paa med til han var
haas; og daa trudde han at han fekk hava Lov til aa
slutte. Kyrkjefolke heldt med han i det; Ungdomen
daa visst.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
