Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
46
FERDABREV
„Morituri," sagde ein til meg; — eg kjende Mæle
og snudde meg. Aa! det var min Vén fraa München,
Doktoren.
„De her?" spurde eg glad. Han nikka og saag paa
meg med sine vene brune Augo.
„Eg skal døy," sagde han.
„Naa; gratulerar," svara eg.
„Kom og ver med. De ser ut som De kann trengje
til det."
Han gjekk fyri, og eg fylgde. Me kom inn i eit
myrkt Rom; ein ørlitin Lampe brann halvgøymd inne i
ein litin Glugg; det var vel ein Skriftestol, dette.
Gluggen var stengd med ei Luke; Doktoren banka
paa.
Eit stort kvitt Skjegg viste seg.
„Moriturus?"
„Ja. Gjev meg Helstaupe."
Ei Hand kom ut med ei Sylvkrus og ein Sylvbikar.
So vart det spurt:
„Vil du døy kjend eller ukjend? Sédd eller usédd?"
„Kjend og sédd," svara Doktoren.
„Er det elles noko som ligg deg paa Hjarta,
Menneskje-barn ?"
„Nei."
„Til meg kann du tala som til Ahu-bahu" (det skulde
vera Gud); „hev du inkje noko du gjerne vilde hava
sagt, fyrr du gjeng til Kvile?"
„Nei."
„Fred vere med deg."
Ei Hand kom ut og tok hans; „Farvel og Takk for
alt," vart det sagt. Me gjekk; Doktoren fyri og eg
etter.
So var me i Kore og sette oss ved eit Bord. Daa
me hadde sett os saag eg, at eg hadde fengi Krus og
Bikar eg med; „naa; det er vel so laga at eg skal
døy i Dag," tenkte eg. Tanken kjendest meg hyggjeleg.
morituri: (dei) som skal døy; Eintal moriturus.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
