- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / VII. Brev. /
89

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

KOLBOTNBREV

1 89

jønnblaa Himii. Me gjekk og stirde paa Syne og
kunde mest ikkje tru paa det. „Den som var Maalar!"
segjer ho Hulda. „Ingen kann maale slikt," meiner eg.
„Nei; og um ein kunde, vilde ingin tru det." „Dei
vilde segja det var usant." — „Dei vilde segja det
var Galskap." — „Slikt hev ingin sétt paa denne Jord,
vilde dei segja." — „Og det er sant. Stakkars Folk,
som gjeng der nede i berre Graatt og aldri fær sjaa
slikt. Nei, men hev du sétt —? Kva skal ein likne
det med? kva skal ein kalle det?"

„Me skal halde vaar Munn," segjer eg. „Dersom
Shakespeare sat her i Aar etter Aar og saag paa det
og vreid Heilen sin som ei vaat Fille til aa finne
Samanlikningar og Ord . . . han vilde til Slutt kaste
Pennen og gaa heim og drikke seg full." - „Og endaa
er det som det minnte meg um noko . . . noko som
eg hev sétt eller tenkt meg . . ." — „Kanskje minner
det oss um den Verdi der me ynskjer aa høyre
heime. Eg maa tenkje paa noko eg drøymde ihop
daa eg var litin. Gud Faders Høgaltar i Himilrike
tenkte eg meg soleis paa Lag." — —

Me strævar upp Bakken og heim. Og alt sig burt
i kveldblaae Skuggar.

ja eg røder um ho Huida eg, og „Kjeringi mi";
du hev vel høyrt gjeti at eg er gift?

Det var no og eit Paafund.

Men det var det, ser du, at eg skulde til Fjells. Eg
fann ut at der ikkje var meir enn ein Stad i Lande
der eg kunde bu; Kristiania var for fælt; Smaabyane
var endaa verre; heime paa Jæren var der for tjukt
av Oftedøl — „Kaninar", som de kallar dei no; eg
maatte til Kolbotnen. Der hadde eg daa liksom
Gard au.

Men den som skal ha Gard maa dertil ha Kjering;
og so snakka eg med ho Hulda um det; me var no

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:49:50 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/7-1909/0097.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free