- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / VII. Brev. /
185

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

KN UDA HEI BREV

185

Eg kjende kvar Tuve, eg kjende kvart Straa, fraa
„Grovene", der dei fyrr skar Torv, til den vesle Aai
(„Foren") heim under Aasbröte. Snart stod eg paa
den gamle Hellebrui der eg hev lagt etter meg so
mangt eit Stig, og køyrt so mangt eit drjugt Høy-Lass.
Vatne i Aai tirde og blenkte, klaart som fyrr; og ei
Aure-Kjøe skvatt og minnte meg um det rike
Smaafisk-Live her i gamle Dagar. I det heile var der
Minningar kvar eg snudde meg. Nedan-um Brui var den
vesle Hylen der eg mest bleiv ein Gong; ovan-um den
er den vestra Auno, og lenger aust Kollehagen og
Aunahagen der eg i noko meir tilkomne Aar gjekk og
rudde Engi saman med „Veslemøy" og av henne vart
førd inn i Huldreheimen. Der er den Staden, og der
er den; der hende det den Gongen, og der det
den Gongen . . .

Men di meir eg minntest og minntest, di meir var
det som det kolna ikring meg. Det vakna Augo som
saag paa meg. Framandslegt, underlegt saag dei paa
meg; er det du? spurde dei. Er d u til — enno?

Smaatt og stilt ruslar eg upp den gamle Høyvegen
vaar. Ser paa Raunane fram-etter Gjerdi; dei gamle
hev eldst. Sume er burtkomne. Men friske og
tankelause skyt nye seg fram. Eg kjenner ikkje deim ; og
dei bryr seg ikkje um meg.

Men dei lange høge Steingjerdi som stend her og
gjæter og stengjer og grensar av som dei alltid hev
gjort, dei kjenner meg att. Og eg kjenner deim; snart
sagt kvar Stein i deim er meg eit Minne. Og
Hjul-Fari i Vegen, og det høge Gjerde mot Auni hans Sven,
og Mosen paa Steinane og Straai der eg skal traa, alt
er kjent; alt kjem so innpaa meg. Stend og ser paa
meg. Tek liksom til aa skyna meg. Stakkars Krok.
Vann du so mykje der ute som du tenkte? — spyrr
dei. Og stirer, stirer, stirer paa meg.

bliva: drukne. — Aun (Audn): „ubeboet Plads; Rydning".
— tilkomin: ikkje so reint ung (litin) lenger.

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:49:50 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/7-1909/0193.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free