Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
224 KNUDAHEIBREV
— Eg hadde stana. Stod og stirde; venta
kann-hende so smaatt, — um det kunde vakne i Lufti noko
som ei Kviskring, ein Sukk; — høyrde sistpaa meg
sjølv kviskre: Tilgjeving . . .
IV.
Knudaheio 16. 4. 1901.
Du Steinar!
Tidleg drog eg til Jærs i Aar; no hev eg alt vori
her i 8 Dagar. Eg gjer inginting; gjeng berre og driv
millom Knausane; skal freiste aa „kvile". Det er
skralt med meg. Eg hev ei av mine vonde Tidir; er
nok ikkje frisk. Fær sjaa um det vil laga seg.
Det eg hev arbeidt paa fær eg ikkje til; det lyt
liggje so lengi1. I arbeidsføre Stundir fær eg freiste
med desse Brevi; Heimeminne og Barneminne vil
døyve Tankane, vonar eg. Du fær segja ifraa naar
du vert leid, veit du.
24de.
Det er sant: me hev nok nytt Aarhundrad. Men
det er sjeldan eg hugsar det. Me sit der me sat. Og
stend der me stod. Nytt Aarhundrad; alt med det
gamle.
D’er so eg enno helst skriv 18 for 19 i Aarstale.
Eg hev skrivi 18 i all mi Tid. Kva skulde det vera
1 Vart til Slutt til „Den burtkomne Faderen". (1904.)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
