Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
232
KNUDAHEIBREV
seg og heldt Moro med ’n, og spurde ’n ut, og fekk
’n til aa „preike", og lo lystigt aat mangt av det han
fann paa. Süme av mine Visdoms Ord kunde liva ei
god Stund frametter.
Ein av mine beste Vénir i dei Tidir var Lensmann
Mossige1. Han var glad i Born, og kunde leike og
skjemte med slike Smaakarar so det sviv meg i Minne
enno. Han sagde meg mangt eit gaatefullt Ord som
eg gjekk i lange Tidir og braut Hovude med, til dess
han ein Dag forklaara meg det og lo aat min „stutte
Tanke". So teikna han stundom Bilæte og gav meg;
eitt hugsar eg enno; det var ein staseleg Hermann paa
ein Hest. Mannen hadde ein stor Nase men ingin
Munn; og det undrast eg paa so lengi eg hadde ’n.
Folk hev vel vori gladare av seg fyrr enn dei er no,
med meir av den Barnehugen som hev Lovnad um
Himilrike.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>