- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / VII. Brev. /
254

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

254

KN UD AH EI BREV

Daa lét eg Draumane fara og stræva med aa koma i
Samfund med Gud.

Eg skulde vita Vegen. Han Far las og fortalde um
denne Vegen for oss kvar Sundag; og seinare, daa eg
kom i Skulen att, fekk eg „Saliggjørelsens Orden"
gjenomgjengin der med, av den eine Skulemeistaren
klokare enn den andre.

Men endaa var Vegen ugreid for meg. Og vart so
verande alltid. Den tridje Artikel var i det heile
vrang; og det um Hugvendingi og „Saliggjørelsens
Orden" var det verste. Eg kunde ikkje lære det
for-utto dessmeir, annarleis enn so vidt eg greidde det til
den Dagen paa Skulen daa me skulde „ha det". Det
var det, maa-tru, at vaar naturlege Forstand var ved
Syndi formørket.

Men eg fekk beda. Slike Bønir skulde Gud alltid
høyre, sagde dei. Stundom saag eg au etter i
For-klaaringi um „Saliggjørelsens Orden".

Men Bønine mine hjelpte ikkje. Eg kunde beda so
aalvorsamt eg vilde ; Hjelp kom det ikkje, so vidt som
eg kunde forstaa.

So hugsa eg at ein laut vera umvend, um ein
skulde kunna beda rett. Kva Raad var her daa?
Beda Gud hjelpe meg beda? Eg freista med det.
Men hugsa snart, at ein kunde vel ikkje beda rett um
det heller fyrr ein var umvend.

Det vart daa ikkje onnor Raad enn at eg fekk
springe yvi Bøni so lengi. Eg fekk tru at Gud vilde
hjelpe meg likevel, naar han saag det var Aalvor med
meg. For han vilde at me skulde umvende oss og
komme til Sandheds Erkjendelse.

Men so kom det verste. Anger yvi Syndi maatte til.
Utan den var det ingin Veg aa koma. Eg stræva
svært med Angeren. I „Fred" hev eg fortalt um
Enok Hove og hans Angerstræv; det meste der er
teki fraa meg sjølv. I Grunnen var Ulykka den at eg

forutto: utanbokes, „udenad".

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:49:50 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/7-1909/0262.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free