Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
290
KNUDAHEIBREV
Tytebær; ein heil Holk med slike Bær tok den lette
Gjenta paa sin unge Rygg og dansa med ned yvi Fjell
og Heidar som inginting var; ho Mor skulde hava deim
til Huse. Men noko fekk me Smaafolk med. Og ho
smilte so godt til oss, ho Ingeborg. Og lo naar me
vart svarte um Munnen av Blaabær. Men no var ho
ute og tente visst. Og dei andre kjende eg so lite;
og heim var so langt; ikkje maatte eg koma heim
heller.
Det greidde seg endaa paa ei Vis so lengi eg var
i Fjelle; Smalen vaar eigin kjende eg i Gjætledrifti,
og hadde liksom serskilt Lag med den. Og helst
med dei kvike glade smaae Lömbi. Um Kveldane var
det verre naar eg „kom heim", og daa just ikkje var
heime. Dei var so snilde mot meg paa Snörest som
dei kunde vera; men framand sat eg der, og stur.
Og mest graateferdug; tenkte berre paa ho Mor og
dei andre heim paa Garborg. Og naar eg kom upp
paa det myrke tronge Lofte, og fekk krabbe meg ned
i den vesle framande Sengi, og var so aaleine som
ein burtkomin Fugleunge, daa kom eg paa Graaten
reint. Meir enn ein Kveld laag den store lange Guten
der og grét til han somna.
Men det jamna seg etterkvart. Eg vandest. Og
fyrr eg visste av det var eg kjend. Det var Kona i
Huse eg fyrst vandest med; ho var so greid og snild.
Eg hev freista aa faa fram eit lite Bilæte av henne
i ei Skildring „I Heidane". Alltid hadde ho eit
huglegt Ord til meg; og alltid gav ho meg dugeleg
Mat med i den gamle svarte Gjætleskreppa. Eg vart
so modig, at naar eg fekk ei Stund las eg upp for
henne or den grøna Bogjo som eg hadde lurt med meg
heimanfraa; der var noko um Underbuande der, som
eg hadde arbeidt meg igjenom so eg skyna det meste;
det las eg upp for henne og greidde ut; daa smilte
den gamle; „ja sjaa der um det er kje sant!" sagde
ho. Daa vart eg glad og trudde mest paa det sjølv.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
