Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Naah! det vilde kje vera godt, um ein var reint
ynskje-laus. Og den som ynskjer, han fær; kanskje fær han
ikkje nettupp det han ynskjer, men so fær han noko
anna, noko som han kannhende ikkje bryr seg um...
men det lyt vera det same.
Og no fær du berre liva so vel daa.––-
Andre Breve.
Kolbotnen, Februar 1888.
— Det sleng eit Framandmenneskje paa Kolbotnen au
stundom, so me er ikkje so aaleine som du trur. Det er
Folk fraa Grannegardane eller fraa Bygdi som skal sjaa
köss me hev det, og undrast paa at me kann trivast her.
So ser dei paa Hulda og segjer: «du var ven du, den
Sumaren du laag burti Straalsjøaasen. Men no hev du
vorti mager og bleik. — Aa ja, det gjeng so.» Og dei
legg til med ein litin Smil: «var det kje du som skulde
til Amerika?»
Det er ikkje alle som hev vorti glade for at me kom
her upp. Serleg skal Presten vaar hava eitt og anna aa
segja. Han er vel rædd eg hev valt meg ut hans
Saueflokk serskilt til aa vera Ulv i; og etter noko me høyrde
her um Dagen ræddast han so smaatt for andre Ting
med. Tynnset er kje noko rikt Herad; og naar so eg
med heile mitt Hus kjem paa Fatigkassa... Det vilde
vera ille um me vart verande so lengi her uppe at me
fekk Heimstamnsrett, skal han ha sagt. Fyrivar Mann,
den Presten.
Det er nok i det heile ymse Meiningar um oss millom
Folk.
Ho Anne sat her ein Dag og rødde um eitt og hitt;
86
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
