Full resolution (JPEG)
- On this page / på denna sida
- Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
norske Bokfolk kann faa det stort greidare i denne
Verdi?
*
At Heimhugen skulde vera so sterk i ein Farafant som
eg er, det hadde du vel ikkje tenkt. Sant aa segja trudde
ikkje eg det heller. Eg skulde vera tolleg frigjord i so
Maate no; hadde endaa ei Tid tenkt aa gjera Utlending
av meg.
Det er ikkje meir enn eit halvt Tjug Aar sidan eg i
den Tanken for fraa Lande med heile mitt Hus. Og det
var rimelegt nok. Folke mitt eigi hadde ikkje Bruk for
meg; og eg kjenner meg ingin Stad meir heimlaus enn
millom dykk norskdanske.
Til Tyskland bar det, som du veit. Til Sør-Tyskland,
Bayern; der plar me norske like oss. Og billegt er der
au; der er mill. a. det, at Staten ikkje blodsyg Smaafolke
med Toll so hardt der som her uppe.
Med god norsk Hjelp (Maalaren Ekenæs er det
som eg her hev aa takke) fekk me oss Bustad hjaa ein
Bonde i Landsbyen Diessen; der livde me billegt og
hadde det rolegt og godt, so me snart tok til aa koma
oss.
«Hos Mama» vart ferdug og kom paa norsk-danskt og
norskt (med Ivar Mortenssons gode Hjelp) og
tyskt; Pengesuti var daa sløkt for det fyrste. Um
Vinteren heldt me oss i München; der kom me i Lag med
baade norskt og tyskt godt Folk og lika oss fremifraa.
Dei stride Dagane me hadde havt i Kolbotnen vart
gløymde.
Og Tuftekallen vitrast og voks. Han tok til aa segja
eitt og anna Ord au i dei Dagane. Men berre tyskt kom
paa hans Munn; i dette Kulturspursmåle brydde han
seg inkje um Foreldri sine. Han maatte bli ein
full-komin Tysker, um han fekk vekse upp her.
147
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Project Runeberg, Sun Dec 10 03:51:55 2023
(aronsson)
(download)
<< Previous
Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/8-1944/0149.html
