- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / VIII. For seint ute. Kolbotnbrev. Knudaheibrev. Ei finneferd /
161

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

— For deg høyrdest det vel utrulegt at me her paa
denne fæle stygge Jæren hev Kunstmaalarar. Kvar
Sumar kjem dei. Færre og fleire. Ikkje berre Ungdomar
som skal temja seg upp; nei, Folk av vaare beste; trur
du meg ikkje, kann eg døyve deg med eit Namn som
Eilif Peterssen. Og det som er det utrulege: dei maalar
ikkje berre Sjø og Strand. Æar og Bruir, Engir og
Laa-var, Bondegardar og alt som er vert Emne for Kunst;
og læt seg bruka til Kunst, endaa det er fraa Jæren. Ja
um eg skal vaage meg fram med alt: sjølve svarte
Torvmyrane vert maala. Med Torv og alt. Nysköri Torv,
reist Torv, røykt Torv, stekkt Torv, alt er godt nok; alt
er vent. Jamvel ei Dame av den fine Kiellands-Ætti held
seg ikkje for god til aa gaa i Torvmyri og maale. Og
Torvmyri vert Poesi, so svart ho er. Ven vert ho. Noko
som er til aa sjaa paa og til aa hyggje seg i. Me
Jærbuar gjeng og glor paa dette og skjek paa Hovudi; tru
dei vert reint galne no? Men so er det so forunderlegt.
Stundom er det som me mest... ja. Me lyt
vedkjennast, at baade Sjøen, og det um han gjeng stygg, og
Strandi, og det um det so er berre Drivsanden, og sjølve
Lyngheidi, ja tilmed Torvmyri, — forsyne meg vert
ikkje sjølve Torvmyri ven’e. Ja ein kjem opp-i mangt.
Dæ sko nogen ha funne paa slikt for et Tju’ Aar sian! —
Augo sviv att og fram og Tankane fylgjer; Minne
vaknar all Stad. Der budde h o. Kva hadde det vorti
av det, tru? Det var godt Blod. Bonde-Adel. Ein Dag
hadde ho sagt: tak Garden din og ver Mann; ikkje vil
eg vera Klokkarköne. Um daa eg hadde havt so mykje
Vit ? — Der budde den alrafyrste. Ho hadde visst likso
snart gift seg med ein Skulemeistar. God Ætt der med.
Men av-veikna. Den gamle Bondebyrgskapen sovnande.
Skal den vakne upp att nokon Gong ? — Ho døydde ung,
ho med. Det gjeng mykje so. Amerika, Byen, Kyrkje-

161

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:51:55 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/8-1944/0163.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free