Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
og so mykje «Metode» med dette: aa tala med Borni.
Foreldri er avsette og det 4de Böde avteki. Ikkje det
aa vera Far og Mor, men det aa vera lærarskulelærd
gjev Rett til aa tala med dei smaae.
Det tok til med dette alt i mi Tid. Foreldri mine
hadde ikkje tort fortelja meg ei Sogu eller eit Æventyr
um dei hadde kunna aldri so godt. Jamvel Besteforeldri
vaaga seg ikkje innpaa slikt. Ho Mormor var hjaa oss
stundom; ho sat daa helst og spann, og rødde um mykje
og mangt; ho kunde og stundom fortelja um gamle
Dagar. Men ho fortalde lite som me Smaafolk kunde bry
oss um, og aldri Æventyr. Ein einaste Stubb hugsar eg
etter henne. Det var um ein stor Stein i Njaa-Heiane,
der tri Systrar skulde ha frosi ihel. Sidan, sagde ho,
kalla dei Steinen Joldal-Kalde.1
Tenestefolk var det stundom meir Hjelp i. Slikt som
Æventyr kunde ikkje dei heller; men serleg Gjentune
fortalde Bygdesogur og anna smaatt. Segnstubbar med,
som me gjerne høyrde paa. Sume kunde kveda au. Ikkje
Folkevisur, veit du; Kulturmaal-Visur. Mange slike hev
eg høyrt og gløymt. Ei handla um Krigen:
«da fik jeg se for Øgen,
jeg saa’ saa mangen døde,
ja saa mangen tapper faldt.»
Sume var aalvorsame:
«thi saa faar du ikke mer paa sidste Dagen,
du blir lagt i den sortaste Muld.»
Men mest gjekk det um Elsk:
«O ja, o ja, mit Hjert’ er bort’,
det kan ei mere faast igjen;
o ja, da kommer jeg rent tilkort,
hvist ikke du vil vera min Ven.»
1 Jol dan kalde? — Daa me no paa Jæren segjer «Jul» og
«den», maatte Segni, um so var, vera svært gamal.
224
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
