- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / VIII. For seint ute. Kolbotnbrev. Knudaheibrev. Ei finneferd /
279

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

VII.

Knudaheio 28. 5. 01.
— I Dag hev eg vori paa Snörest(ad).
Snörest hev vori Gard. Og var Gard til langt ut-i mi
Tid. Eg minnest baade han Lars Snörest og Huse hans:
Köna, Sonen, Dotteri. Men so laut han Lars, eller daa
var det vel Sonen, selja. Og den eine av dei tvo som
kaupte var han Far. Snörest vart fraa daa av meir og
meir berre Smala-Heid. Dei tvo gamle, han Lars og
Kona hans, heldt elles ut paa Snörest eit Par Aar endaa.

Me hadde Smalen paa Snörest um Sümaren, so lengi
eg veit um; og eg var med og dreiv baade upp og ned,
fraa eg var so stor at eg kunde. Og eg vilde gjerne
vera med, endaa eg som Jærbuar flest var «rædd’e
Fjedlo». Det var gildt her uppe, so rart her var. Aa
koma heimanfraa og hit var som aa koma or Verdi og
inn i eit Æventyr; Snörest-Ferdine var meg reine
Jø-tunheims-Ferdir. Forvitin og utrygg gjekk eg i desse
tronge stengde Dal-Smögi millom dei rare nakne
Bergknausane som vart større og trollskare di lenger upp
me kom, og vaaga knapt draga Anden. Veg var her
ikkje, anna enn ein Smalaveg som ofte kom burt; og
leidsynt var her minst; Knausar og Berg stengde alle
Stadir. Og det verste var det som var reint dult. Dei
sagde nok at her ikkje var Troll; men det var det knapt
nokon som visste. Og so kunde her vera anna rart.
Underlege Fuglar og Dyr og Ormar og Drakar og mangt
utrulegt kunde vakne og glo, og stinge fæle Skallar og
Kjeftar fram, og koma fljugande og hoppande og
krabbande og taka meg; so her var det nok best aa sjaa seg
fyri.

Eg saag meg fyri. Og for stilt. Og saag korkje Dyr
eller Troll eller Drakar. Men dei var her nok. Dei laag
leidsynt: soleis laga at ein ser Leidi.

279

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:51:55 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/8-1944/0281.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free