Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Nærbø-Kyrkja var si same i alle Ting, utvendes og
innvendes. Ho er i det heile eit Mynster paa ei Kyrkje
fraa Jæren i det 19de Aarhundrade.
Eg sat paa Lemmen og kjende meg som heime. Altare,
Kore, Døypefate, Preikestolen, kvar Stav og kvar Stokk,
det var alt som eg hugsa det fraa «mi Tid».
Berre Presten var ny. Det hadde kje gjort noko;
den eine Presten plar vera likso framand som den andre.
Men der var det serskilde med denne, at han hadde slik
ein sterk Austlandssvxp paa Gudsorde sitt. Reint
vik-værskt lyddest Maale hans for meg. Og det høvde ikkje
her; slett-ikkje. Haa-Prestane hev fyrr tala reint
Gudsord.
Naa; Vestlending og Vikværing maa venjast med
kvarandre i Maalvegen att. Skilnaden paa Maale er
stor, men ikkje so stor som det synest. Vikværingen
tykkjer at me syng; me tykkjer at han gøyr. Men
etterkvart kjem me vel til det, at baade Vestlending og
Vikværing talar.
Presten kom paa Stolen. Og eg, som visste at alt er
Gudsord i den norske Kyrkja, naar det berre ikkje er
norskt, slog meg til Ro med Vikværs-Tonen. Dermed
gjekk det som det jamt hev gjengi meg, naar Presten
kom paa Stolen: eg fekk slik forunderleg Ro til aa
tenkje paa andre Ting1.
Kven kunde det vera eg hadde høyrt her i
Nærbø-Kyrkja sist, tru? Hansteen? Kunde det vera so lengi
sidan? — Eg hugsa elles eit Ord av Hansteen. Det er
rart med Smaating; dei kann slaa eit Minne so serskilt
1 Noko annarleis hev det elles vorti i seinare Tid, daa eg
stundom i Kyrkja fær høyre norskt; eg høyrer daa paa
Presten, reint ut sagt. Korleis det no kann hava seg.
(Merknad 1904.)
297
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
