- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / VIII. For seint ute. Kolbotnbrev. Knudaheibrev. Ei finneferd /
312

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

so laut eg gjeva det upp; for det fyrste saag eg at det
berre var provinsdankt, og for det andre fekk eg finne,
at kor godt eg lærde det vart det aldri mitt.

Harmelegt er det aa minnast all denne spillte
Ungdomstid. Og vondt var det aa vakne. Eg var ikkje meir
«norsk» enn me Bondefolk plar vera; kunde so gladeleg
ha selt Odelsretten min for dei «Linsur» eg no hadde
livt so lengi paa. Men eg kom etter at eg ikkje kunde
melte desse Linsune. Di meir norskdanskt eg skreiv, di
tydelegare saag eg kva det var for ein norskdansk
Bok-mann eg i kvart Tilfelle hermde. Ja umframt Ibsen daa,
som eg hermde jamt. So skulde eg rette paa dette.
Strauk og strauk; strauk og skreiv um. Til dess «Stilen»
min vart so livlaus som Hermestil vert, naar
Tjuve-stasen kjem burt; Langhalm vert denne Stilen. Og eg
vart leid Langhalmen til Slutt. 27 Aar gamall sette eg
meg til og lærde aa skrive norskt; lærde det utan
Lærar og paa ein Svimar; skreiv jærsk til eg var komin inn
i Maaten, og lempa sidan paa Stavingi so det vart
lesande for Folk fraa andre Bygdelag med
(Lands-Stav-ing; «Landsmaal»). Sjølvsagt vinn eg aldri inn att det
som vart forsømt og øydelagt for meg gjenom
Fra-mandskulen i Barndom og Ungdom; men det som att
vinnande var hev eg daa etterkvart vunni.

Det var i Kaupenhamn eg fyrst fekk Greide paa
Maalspursmaale vaart. Der kann du vita eg tala det
finaste danske eg hadde lært; og daa eg var Vestlending,
fraa dei Bygdine der det paa eit gamalt tysk-danskt
Norigs-Kart stend: «hier sprechen die Norweger
Dä-nisch», meinte eg at i Danmark skulde eg klara meg
serskilt fint. Men Kuskar, Gjesteheimsfolk, Bordsveinar,
Krambufolk, mest alle eg raaka, — naar eg tala mitt
finaste danske, svara dei meg paa svenskt. Dei tok meg

herme: «efterligne».

312

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:51:55 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/8-1944/0314.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free