Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
var Hrútr af Viggju með xxx. manna. Síðan mælti konungr,
at gestir skyldu fara at móti Hrúti ok taka hann af lífi. Váru
menn þess verks fljótir. Þá mælti konungr til þeira Íslendinga:
»svá er mér sagt, at þat sé siðr á Íslandi, at bœndr sé skyldir
á haustum at gefa huskǫrlum sínum slagasauð; nú vil ek þar
gefa yðr hrút til slátrs«. Þeir inir íslenzku váru þess verks
auðeggjaðir ok fóru þegar at Hrúti með ǫðrum mǫnnum; var
Hrútr drepinn ok ǫll sveit sú, er honum fylgði. Konungr nam
staðar ok stǫðvaði her sinn, er hann kom á Stiklarstaði. Bað
konungr menn stíga af hestum ok búask þar um; menn gerðu
sem konungr mælti. Síðan var skotit á fylking ok sett upp
merkin. Dagr var þá enn eigi kominn með sitt lið, ok misti
þess fylkingararmsins. Þá mælti konungr, at þeir Uplendingar
skyldu þar fram ganga ok taka upp merkin — «þykki mér þat
ráð, segir konungr, at Haraldr, bróðir minn, sé eigi í orrostu,
þvíat hann er barn at aldri«. Haraldr svarar: »ek skal vera
at vísu í orrostu, en ef ek em svá ósterkr, at ek má eigi valda
sverðinu, þá kann ek þar gott ráð til, at binda skal hǫndina
við meðalkaflann; engi skal vera viljaðr betr en ek at vera óþarfr
þeim bóndunum; vil ek fylgja sveitungum mínum«. Svá segja
menn, at Haraldr kvað þá vísu þessa:
144. Þora munk þann arm verja
þat ’s ekkju munr nekkvat,
(rjóðum vér af reiði
rǫnd) es ek í hlýt standa;
gengra greppr enn ungi
gunnblíðr, þars slǫg ríða
(herða menn) at morði,
(mót) á hæl fyr spjótum.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
