Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— 269 —
aldrei svo blíður eða eiginlegur í máli, að ég gæti fest
ást á honum; mér lá allt af við að hræðast hann, og
aldrei var ég eins glaður eða upplitsdjarfur og ég
reyndar átti að mér, þegar ég sá hann einhvers staðar
í nánd við mig. Samt sem áður virti ég hann, eins
og hann væri faðir minn, og vildi honum vel af heilum
hug. Ég var svo lánsamur að koma mér vel við
fólk-ið á bænum, og hafði það sumt eftirlæti á mér, en
enginn horn í síðu minni, nema ráðskonan. Bezt féll
mér samt ævinlega við hana Hildi systur mína, og
henni var ég þægari en nokkrum manni öðrum á
heimilinu.
Það var einn dag fyrir sláttinn, að ég var
kom-inn á hvíta brók og ljósbláa sokka, og saumaði þá
upp um mig fyrir neðan hnéð. Að ofanverðu var ég
snöggklæddur, á grænum bol og dúkskyrtu, með
ný-legan hatt, sem ég hafði keypt fyrir lamb, og þótti
mér það vera fallegur hattur. Sona stóð ég úti á
lilaði með hárband og ljósgráan tínupoka, og þar
að auki var ég vel útbúinn að snærum. Ég hafði
tek-ið með mér peysuna mína bláu, og var að búa mig til
að binda bagga úr henni og pokanum, en dró það
samt, og horfði heim til dyranna, hvort enginn kæmi
út. Það leið ekki heldur á löngu, fyr en systir mín
kom með samanbrotinn tínupoka og snjóhvíta
rósa-vettlinga á höndunum, en hversdagsbúin að öðru
leyti, hreinlega og létt, en þó hlýtt, svo kunnugum
var hægt að sjá hún ætlaði í grasaferð. Ég kallaði til
hennar og sagði: ,,Fæ ég að bera pokann þinn, systir
góð!" og leit svo um leið niðrá mig, því aldrei
þótt-ist ég hafa verið eins karlmannlegur í vexti, né meira
mannsefni að sjá, en núna á hvítu brókinni. „Heyr
á endemi! ætli þér veiti af að bera þig sjálfan?"
sagði digra Gudda; „það situr á þér, pattanum, að
þykjast vilja låta eins og fullorðnir mcnn!" Hún stóð
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
