- Project Runeberg -  RIT eftir Jónas Hallgrímsson / I. Ljóðmæli, Smásögur o. fl. /
270

Author: Jónas Hallgrímsson
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

— 270 —

rétt fyrir aftan mig, og hafði ég ekki fyr tekið eftir
henni. ,,Ég anza þér ekki", sagði ég i hálfum
hljóð-um, en systir min fékk mér pokann sinn brosandi,
og sagðist ekki efast um, að ég bæri hann með heiðri
og sóma, ekki sízt, ef hún leiddi mig upp á móti
brekkunni. „Það er allténd léttara", ætlaði ég að
segja, en digra Gudda stóð við hliðina á mér og
brosti svo hæðnislega, að ég beit á vörina og hnýtti
baggann minn þegjandi. ,,Mundu mig um það,
Hild-ur!" sagði ráðskonan, ,,að færa mér dálítið af
hellu-hnoðra i kvöld, hann vex nógur i fjallinu, og allténd
er hann blessaðasta gras að drekka af". Mig langaði
til að svara einhverri óþægð, en þorði það ekki, fyr
en ég var albúinn. „Ég skal muna til þín,
Guðrið-ur!" sagði systir mín, „verið þið sæl öll!" „Og ég
skal færa þér einn eða tvo skollafingur, eða þá
dá-lítið af tófugrasi", sagði ég og hljóp á stað með sama,
því ég vissi að digra Gudda myndi hafa orðið reið.

Veðrið var blítt og hreint, en ekki sá til sólar,
því skýjadrög voru um himininn, og hrannaði
aust-urloftið. Það var eins og sveitin hefði sniðið sér
stakk eftir veðrinu: allt var svo kyrt og blítt yfir að
lita, túnin græn og glóuðu i fíflum og sóleyjum;
engj-arnar lika grænar, en þó nokkuð ljósbleikari, og
sumstaðar hvitir fífublettir, tárhreinir, eins og
ný-fallinn snjór. Búsmalinn dreifði sér um haga og
hlið-ar, og ekkert var að heyra, nema einstaka
lækjar-bunu cg árniðinn í dalnum, eða þá stundum fugla,
sem flugu kvakandi í lcftinu, ellegar sátu á
einhverri hæð og sungu sér til gamans í
morgunkyrð-inni. Lengra í burtu var að sjá fagurblá fjöll með
sólskins-blettum, og það breiddi nokkurs konar
gleði-blæ yfir allt hitt. eins og þegar vonin skín yfir
ró-sama lifstund góðs manns.

Þetta sagði systir mín á einum stað í fjallinu,

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 07:23:59 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/hjrit/1/0280.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free