Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— 295 —
Nú er eg barinn af báru,
baugum er stolinn haugur,
horgreip og hryggur er barinn.
Hreiðar á sér ekki leiði,
Hreiðar á sér ekki leiði.
Aftur vil eg hverfa,
sem eg áður var,
undir græna
grundar skýlu;
beri, beri
bleikar kjúkur
Hreiðars i haug
að höfði mínu, —
og þarf ekki að brjóta tóman haug", sagði myndin;
,,en gjarna vildi ég vera heim borinn. Nú gjör
fyrir mín orð, og bið þá hina ungu menn, að þeir
láti kyrt um sinn, en rjúfi þá hauginn, er þeir hafa
fundið mig áður; mun þeim vænna til hamingju að
bera bein min til moldar en brjóta nú híbýli mín
með ránshug og fíkjast þar til fjár, sem ekki er".
„Þetta dreymdi mig", sagði prestur, „og vildi ég
þið létuð nú að orðum minum, og hættuð þar sem
komið er, en segðuð ekki öðrum frá viðtali okkar
fyrst um sinn; því mér kunna að verða lagðar
mis-jafnt út tillögur minar; skuluð þið mega biðja mig
bónar aftur á móti einhvern tíma, þegar ykkur lizt".
Við bræður vissum ekki, hvað við áttum að hugsa
um sögu prestsins en létum samt að orðum hans;
mokuðum við þá moldinni ofan i gröfina, og var það
ekki langrar stundar verk. Prestur þakkaði okkur
auðsveipnina og fór nú aftur heim til sin; við
fór-um lika heim, og sögðumst hafa hætt, af því við
hefðum komið ofan á grjót og möl; en aðrir sögðu,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
