Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— 305 —
mig ekki, af þvi ég er tilfinningarlaus, þá langar
mig samt til að lifa; og nú vaki ég bæði dag og
nótt og sofna aldrei dúr, og er allt af að hugsa
um þetta sama. „Vertu sæl, biðukolla!" sagði
flug-an. „Vertu sæl, fluga min góð! og blessuð sólin
vermi þig!"
FUNDURINN.
(Eftir J. P. HEBEL),
Það eru nú meir en sjötiu ár siðan ungur
járnnemi i Falúnum kyssti unnustu sina, unga og
fríða stúlku, og sagði við hana um leið: ,,Á
Lúsíu-messu skal presturinn lýsa yfir okkur blessuninni;
svo verðum við hjón og komum upp kofa yfir
höf-uðið á okkur." „Og ást og eindrægni skulu búa
undir þvi þaki", svaraði stúlkan brosandi; „þvi þú
ert mér fyrir öllu; og heldur vildi ég liggja í
gröfinni en eiga að lifa þar, sem þú ert ekki".
En þegar presturinn kallaði í annað sinn af
stóln-um og sagði: „viti nokkur meinbugi á þessari
gift-ingu, segi hann til í tíma, eða þegi siðan", — þá
kom dauðinn og sagði til; því morguninn eftir, þegar
ar ungmennið gekk um hlaðið hjá unnustu sinni,
klappaði hann að vísu á gluggann og bauð henni
góðan dag, en hann kom aldrei siðan og heilsaði
henni að kvöldi dags. Hann kom aldrei framar upp
úr námunum; og það var til lítils, þó hún væri
um morguninn að falda svartan klút með rauðum
teinum handa unnusta sinum á brúðkaupsdaginn;
þvi þegar hann kom aldrei aftur, lagði hún
klút-inn afsiðis og grét unnusta sinn og gleymdi
honum aldrei. Sona liðu stundir. — Lissabon féll í
20
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
