Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— XLVIII —
sýslumanns, Sigríður. Þau giftust 5 árum síðai’. — Stundum
virðast hendingarnar hulin ráð. — Sama kvöld lét Tómas frá
landi og kom 3. Sept. til Hafnar, eftir 12 daga ferð.
En Jónas gat hvergi farið. Hann gerði þó engar íilraunir,
svo kunnugt sé, til að fá brauð. Hann var kyr í Reykjavik við
skrifstofustörfin hjá Ulstrup. — Hoppe stiftamtmaður hafði
verið skipaður haustið áður amtmaður í Danmörku, en íór
héðan ekki fyr en eftirmaður hans var kominn, Lorentz
Krieger. Hann kom til Reykjavíkur, að því er virðist, í .Júní,
skömmu eftir að Jónas var kominn þangað; hefir Krieger
ver-ið fagnað með veizlu, og Hoppe eða Ulstrup þá fengið Jónas
til að gera kvæðið, sem er í I. b., bls. 239. Það eru 2
garaan-söm og vingjarnleg erindi, stíluð jafnt til beirra beggja, Hoppe
og Kriegers, og mátulega lítið hátíðleg. Þau eru fyrsti
skáld-skapur Jónasar á dönsku, svo kunnugt sé. Hann gåt ekki felt
sig við að yrkja þau ekki eftir íslenzkum bragreglum; sleppti
ekki stuðlum og höfuðstöfum. Hann lætur ekki heldur ónotað
tækifærið, að minnast dálítið ættjarðarinnar; og bó að hann
geri það á dönsku, verður það svo sem með eins konar
tengsl-um við kvæðið „Nótt og morgunn", sem hann hafði þá ort
ný-lega suður á Bessastöðum. — I næsta mánuði varð hann aftur
að yrkja tækifæriskvæði á dönsku fyrir höfðingjana í
Reykjavik, þegar þeir héldu hátíðlegan brúðkaupsdag Ferdinands prins
og Caroline konungsdóttur, 1. Ágúst. Kvæðið er mjög í sama
anda og þau tvö, er nýort voru og nú var getið, en það er að
mestu leyti ættjarðarljóð, ort enn eftir íslenzkum reglum, bótt
sé með dönskum oiðum. Kvæðið er langt komið, áður en Jónas
kemst að tilefninu og heillaóskunum. Nú er ekki að eins lýst
hinni stórkostlegu og skáldlegu náttúru landsins, nú er ort um
náttúruanda, verndaranda, sem harmi ,,den svundne Styrke,
glemte Hæder, det faldne Navn". Jónas var ekki fyr kominn
af skólabekknum en hann byrjaði á því að vekja menn til
um-hugsunar um, hversu hagur og hugsunarháttur þjóðarinnar
hefði verið fyr á tímum. Hann hafði heyrt rödd á Bessastöðum:
„Hún kvað margt um horfinn þjóðar-anda,
hreystibrest og kveifarlíf og neyð".
Strengurinn var snúinn á hörpuna. Jónas hafði gripið í hann,
gerði það enn og átti eftir að gera oftar og betur, og cað
svo, að heyrðist um land allt bæði í samtíð og framtið.
Hoppe fór svo utan i Agúst og þá orti Jónas enn kvæði til
hans fyrir hönd skólans (I. b., bls. 29—31), fallegt kvæði og
með fullkominni alvöru; vitanlega á íslenzku. Inn í það er
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
