Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— L —
Var þetta ekki bæn fyrir honum sjálfum jafnframt, sem
hann flutti fram með blíðum barnasöng?
Enn fylgir hann í þessu danska kvæði íslenzkum
bragregl-um, en slær nú þó slöku við þær, og þegar honum sýnist, rýfur
hann þau bönd, sem þær leggja á orðalagið, því að hann veit,
að það er honum fyllilega heimilt (sbr. 2.—4. er.).
Á gamlárskvöld flutti hann ræðu við kvöldsöng í
dóm-kirkjunni (II. b., bls. 211—15). Sennilega hefir
dómkirkju-presturinn, séra Gunnlaugur Oddsson, beðið hann um það.
Ræðan er að málinu til sniðin eftir ræðum presta á beim
fcím-um og má nærri geta, að Jónasi hefir ekki þótt það alls kostar
viðfelldið; en vaninn er vald, sem bezt mun hafa fcótt eiga við
að taka tillit til. Að efni til er ræðan bannig, að hún er
and-ríkur, heimspekilegur fyrirlestur trúaðs náttúrufræðings
fremur en prédikun í kirkju, en þó jafnframt að nokkru leyti
hóg-vær hugvekja og elskuleg áminning. Ræðan var í tímans anda,
upplýsingaraldarinnar. — Þetta mun vera önnur og síðasta
ræðan hans, og hin einasta, sem hann hefir flutt fyrir
kirkju-söfnuði.
Svo kom árið 1830, andvökunótt við söknuð og sorg, sorg
bæði innra og ytra. Frú Ulstrup dó af barnsförum 13. Marz.
Ríkti nú harmur í húsum og verður fátt annað til frásagnar.
Ekkert varð til upplyftingar. Sorgin gerðist svo heimarík, að
ljóðdísin dró sig í hlé. — Jónas skrifaði Tómasi, vini sínum,
2 bréf, fremur til að fá frá honum eitthvað aftur til ánægju
en af því, að hann væri nú sjálfur vel hneigður til að skrifa
sér eða honum til skemmtunar. En betta brást. Bréfin eru nú
að vísu ekki til lengur, en svarbréf Tómasar 15. Apríl og 22.
Júní bera vott um, að honum hafi fátt til fundizt um þau.
Svar-bréfið var að vísu gamanbréf, en gamanið var grátt: Fáar,
þurar og kaldar setningar á einni lítilli síðu, með yfirlýsingu
um, að hann þurfi ekki að skrifa Jónasi „meira á þessu vori",
og klykkt út með kveðjunni „God Morgen! — Tómas" (Bréf
T. Sæm., bls. 65). — Mun Jónasi hafa þótt krosstrén fara að
bregðast, og enga ástæðu séð til þess arna. — Þegar von var
þeirra skipa, er vænta mátti bréfa með, voru beir vinirnii*
alltaf að grennslast eftir, hvort ekki væri skip að koma eða
komið. Nú var von, að Jónasi leiddist mikið eftir bréfum frá
vinunum í Höfn. „Sumardagsmorguninn fyrsta var ég snemma
á fótum", o. s. frv., sjá I. b., bls. 157. Skipið var að koma, •—
en það færði honum ekki 1 línu frá Tómasi! Jónas skrifaði
honum enn, og má sjá á svari Tómasar (frá 4. Okt., Bréf T.
Sæm., bls. 81—90), að Jónas hafi ekki áttað sig vel á þessu
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
