Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— LI —
gráa gamni: „Einhverja „elegíu" í óbundinni ræðu" nefnir
hann bréf Jónasar. ,„Illa hefir legið á þér, vinur, þegar þú
byrjaðir bréfið þitt. Þér hefir ekki komið til hugar, [að] ég
væri svona gamansamur, að senda þér eitt bréf, er bú lest
fjórum sinnum á sekúndu.–-S’pyrjir þú nú, hvers vegna
ég hafi gert það heila, þá var það allt saman vegna þín, — ég
hryggði þig um stund, svo ég gæti huggað þig tvöfalt aftur".
Vorið var að enda, þegar hann skrifaði bréfið, og því sagðist
hann ekki þurfa að skrifa honum meira „á þessu vori". •—
„Lika hefi ég upp á þennan máta gert þig að skáldi, Jónas.
Hver veit, nema ég geri þig einhvern tíma oftar skáld upp á
þennan máta; mér þykir það, sem þú hefir látið vera í
endan-um, þetta „slápar", svo skrítið". — Hann hafði skrifað
Jón-asi 22. Júní til að „hugga hann", eins og hann segir, eftir
von-brigðin um vorið. Var það bréf langt og ástúðlegt eins og að
vanda. Það er að miklu leyti um Jónas sjálfan og að því leyti
merkilegt í þessu sambandi, en það, sem snertir hann, verður
ekki allt tekið hér með. Tómas er ergilegur yfir að hafa ekki
von um að sjá Jónas á komandi hausti, og leggur rækilega
nið-ur fyrir honum, hvers vegna hann hafi ástæðu til að vera það,
hann verði farinn frá Höfn þegar Jónas loksins kemur þangað.
Skólalærdómurinn verði gleymdur og eins og í fjarska o. s. frv.
Hann reynir að spana Jónas upp með því að erta hann: „Þú
hugsar nú vist ekki um annað en, hvað mikill maður þú varst,
þegar þú, alfarinn úr skólanum, settist niður í höfuðstaðnum
sem amanúensis hjá landfógetanum, — dönskum manni! •—
Þegar þú um lestatíðina gatst látið dónana sjá þig lapsaðan frá
strætinu [vera] að ganga [inn i] þau stóru timburhús, hvar þú
áttir heima! Gott áttu, Jónas! Sveitastúlkurnar lita á eftir þér,
þora varla að lita upp á þig, því þær finna til eigin
óverðug-leika, þegar þær sjá stúdentinn á dönskum skóm með eitthvað
grænt á höfðinu! — Svona hleypur þá ungdómstíðin þin
yndis-lega í glensi og gamni, svo þú veizt varla af!" — Hann segir
Jónasi, að „i 20 ára kontórtíð" læri menn ekki annað en að
skrifa fallega, ,,en það er það, sem börnin læra, þegar þa’u eru á
10. árinu". En ekki er nóg með það: „Þegar Minerva er aldeilis
flúin á fjöll, kemur Venus gamla ómótstæðileg [og] segir manni
stríð á hendur;" og nú ritar hann langt mál viðvíkjandi
ást-hrifningu og trúlofunarstandi. „Þar af sérð þú, vinur, hvað ég
muni halda um þig, ef þú ert orðinn „forlíbtur", sem helzt of
margir hafa skrifað mér með póstskipinu og öðrum hérna. —
–En trúlofist þú, Jónas, þá aumka ég þig og græt yfir
þér,–-af því að þú hefir þá faktiskt erklerað, að þú
4*
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
