Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— LVI —
mjög harður, yrði felldur úr gildi og sakborningi gert að greiða
ákveðna, tiltöluleo’a litla (alls 11 dala) sekt. Var dómurinn
ónýttur og málinu vísað heim. — Annað málið var lítilfjörlegt;
hafði ölvaður maður tekið í misgripum skjóðu með ýmsu í suður
í Keflavík og verið dæmdur til hýðingar fyrir, þótt hann væri
frómlyndur maður og skilaði þegar skjóðunni, er honum var
bent á mistökin. Tókst Jónasi ekki að fá hann sýknaðan. —
Þriðja málið var barneignamál úr Skagafirði; vildi Jónas låta
sýkna hjónaleysin, er dæmd höfðu verið til nokkurra útláta, og
tókst honum að fá lækkaða sekt stúlkunnar úr 6 rd. í 2. —
Fjórða málið var smásmugulegt þjófnaðarmál; hafði bóndi
aust-ur í Múlasýslu hirt spýtu af fjöru prests og gert að með
spýt-unni skemmu á eignarjörð prests, en verið dæmdur til, ekki
að-eins að borga fullt verð, 1% rd., fyrir spýtuna, heldur bar á
of-an til „festingarerfiðis í fjögur ár"; minna mátti það ekki
kosta. Jónasi sýndist 3 ár mega nægja, og var því refsingunni
breytt í 27 vandarhögg. — Fimmta málið hafði amtmaður
syðra (stiftamtmaður) látið koma fyrir landsyfirréttinn. Var
það út af kæru vinnumanns austur í Rangárvallasýslu á
hend-ur sýslumanninum þar, Isak Bonnesen, og fulltrúa hans,
Brynjolf Benediktssyni, sem kallaði sig Svenzon; kærði vinnumaður
yfir dómi, sem Brynjólfur dæmdi fyrir hönd Bonnesens. Olafur
Finsen var enn sækjandi. Gegndi hann þá embættum Ulstrups
í fjarveru hans og var bví yfirmaður Jónasar. Krafðist Olafur
ómerkingar á dómnum og að þeir Bonnesen sýslumaður greiddu
miklar sektir, auk málskostnaðar, eða að réttvísinni geymdist
ákæra gegn þeim. Jónas vildi låta dóminn, sem var um 1 dals.
sekt, standa óraskaðan og sýkna þá Bonnesen og Svenzon. Bjarni
Thorarensen vildi låta visa málinu frá, en þeir Isleifur
Einarsson og Magnús Stephensen vildu að eins ónýta dóminn, geyma
réttvisinni, ef þurfa þætti, frekara lagatiltal og låta Bonnesen
borga málskostnað, en sektir dæmdu þeir engar. — Siðasta
mál-ið var um ólöglega meðferð á óskilakind; hafði bóndi vestur á
Snæfellsnesi verið dæmdur „til að líða tvenn tuttugu og sjö
vandarhögg" fyrir þá yfirsjón sína; tókst Jónasi ekki að :cá
neina linkind á því. — Samanber enn fremur II. b., viðauka.*)
Ulstrup var í Höfn þennan vetur, 1831—32, eins og áður
var tekið fram. Fékk hann nú loks veitingu fyrir
landfógeta-embættinu 4. Febrúar og bæjarfógetaembættinu 28. Marz; enn
*) Og Landsyfirréttardóma og hæstaréttardóma í Islenzkum
málum 1802—1873, IV, 31—34, 48—49, 53—55, 60—62, 77—88 ogr
99—102.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
