Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— LXXIV —
ar þeirrar, sem var valin til að ihuga, hverjar bækur myndu
nytsamlegastar fyrir íslendinga; „var félagsdeildin nefndinni
samdöma og ályktaði að senda það deildinni i Reykjavik og gefa
því góðan vitnisburð". Það mun óhætt að gera ráð fyrir, að
Jónas hafi ráðið miklu um nefndarálit þetta, sem nú mun því
miður glatað.*)
Frá vetrinum 1836—37 virðist ekki vera til neitt verulegt
kvæði eftir Jónas, en sennilega eru gamanvisurnar á bls. 160—
61 í I. b. frá síðari hluta þess vetrar (sbr. aths. við þær). En
hann bjó til annað, sem sýndi ekki síður ritsnilld ’hans en kvæði
og jók engu síður á frægð hans en mörg beirra: Hann ritaði
dóminn „um rimur af Tístrani og Indiönu" og birti hann í 3.
árg. Fjölnis um sumarið. Rimurnar voru prentaðar fyrir 6
ár-um, voru fyrstu rimurnar, sem Sigurður Breiðfjörð lét prenta;
síðan höfðu komið Svoldarrimur, 1833, Númarímur, 1835, og
þrennar, ef ekki fleiri, 1836, enda segir höfundurinn, að
Tistrans-rimur séu elleftu rimurnar, sem hann liafi kveðið, svo að af
nógu var að taka. Aðrir ortu aðrar, og þaut þessi ófögnuður upp
eins og arfi í aldingarði. „Fornsögurnar voru lítið lesnar, en
yfirdrottnandi alls skáldskapar voru rimurnar, sem hver vísufær
vesalingur orti, og sem voru kveðnar með ámátlegustu lögum
um allar sveitir og lærðar eins og kverið, og þar með bögumæli,
dönskuslettur og alls konar smekkleysi", segir Hannes Hafstein
í ævisögu Jónasar (Ljóðm., 2. útg., XVIII). Jónas kveðst hafa
farið að lesa Tistransrimur af þvi, að Sunnanpósturinn hefði
talið þær með betri rímum i klausu, sem hann hefði birt (í
Sept. 1835) um nokkrar rímur,**) sem hann taldi „varla í
hús-um hafandi". Jónas hefir sennilega ekki gefið sér tima til þess
fyr, að lesa neinar af þessum rímum, og enga löngun haft til að
kryfja þær til mergjar, en virðist hafa vaknað til þess við
um-mælin i Sunnanpóstinum, enda voru þau áréttuð þar dálítið með
nýrri grein nokkru síðar (í Febr. 1836). Séra Tómas hafði
einnig skrifað um rimurnar í „eftirmæli ársins 1835" (Fjölnir, II.
árg., bls. 31 og áfram), en því höfðu þeir þrímenningarnir í Höfn
kippt burtu, og likaði séra Tómasi það miður, í svipinn að
minnsta kosti, unz III. árg. kom, með grein Jónasar. Séra Tómas
talar um þetta í bréfi sínu til Konráðs 1. Ag. 1836 (Bréf T.
Sæm., bls. 187—88). Ef til vill hefir Jónas öllu fremur vaknað
til umhugsunar um rimurnar við ummæli séra Tómasar en við
*) Sjá e. fr. minningarrit Bókmfél. 1867, bls. 45, og Bréf T.
J8æm., bls. 237.
**) Sunnanp. I., 133 (og II., 17—18).
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
