Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
— CLXXXVIII —
Jónasar og utanferð. Hann skrifar Jónasi af högum sinum.
„Fólkið hérna í dalnum tók mér ágæta-vel, og hefi eg kunnað
vel við það síðan; þó er eg hræddur um, að margir eigi langt i
land til að verða vel kristnir eftir þinum setningum." Hann
skrifar einnig dálítið um skyldfólkið, bróður Jónasar, Þorstein,
og elztu sonu hans (Hallgrim og Jónas), segir frá giftingu
Hall-grims á Steinsstöðum, systursonar Jónasar, er hann giftist
Dýr-leifu Pálsdóttur frá Jórunnarstöðum. „Þér verður vist skrifað
frá Steinsstöðum", bætir hann við; „annars liður þar öllum vel;
móðir þin er frísk og lífleg öllum vonum framar".
Geta má nærri, hvílíkur harmur var kveðinn að móður
Jón-asar og öðrum ástvinum heima, er þeim var flutt fregnin um
slys hans og andlát.*) Móðir hans og Anna, dóttir hennar, voru
þá enn sem fyr á Steinsstöðum, hjá Rannveigu og Tómasi, og
þar voru þær síðan alla sína ævidaga. Rannveig Jónasdóttir varð
háöldruð kona, dó 7. September 1866, nær níræð, og var þá Anna
dáin fyrir skömmu, 20. Júní. Þorsteinn var dáinn 9 árum áður,
2. Okt. 1857. Af sonum hans mun ekki komið margt manna, en
dóttir hans, Rannveig, átti mörg börn. Tómas á Steinsstöðum
dó 1855, en Rannveig giftist aftur árið eftir (21. Júní) Stefáni
Jónssyni, umboðsmanni Eyjafjarðarsýslu-jarða og
alþingis-manni, varð seinni kona hans. Þau bjuggu einnig á
Steinsstöð-um, og þar andaðist Rannveig 15. Des. 1874.**) Hún var jafnan
talin mikil merkiskona, og þær mæðgur báðar. Af þeim Tómasi
og Rannveigu er nú komið allmargt manna, en þau Stefán og
hún áttu ekki börn saman. — Hallgrímur Tómasson lifði fram
undir aldamót; dó 22. Sept. 1899.
En hvað leið henni, sem Jónas kvaðst í einverustökunum
sinum „harma alla daga". I athugasemdum við bær og kvæðið
Ferðalok i I. b. er tekið fram, hver hún var, og rætt hefir verið
um hana hér að framan (bls.LXXIX—X). — Svo hefir verið sagt,
að hún hafi verið stödd i brúðkaupsveizlu, er hún heyrði fyrst
lesið kvæðið Ferðalok. Hefir það sennilega verið sama árið, sem
það kom út í Fjölni, og skömmu eftir, að frétzt hafði lát Jónas-
*) Frændkona Jónasar hefir sagt svo frá: „MóSur Jónasar
dreymdi átSur en hún frétti látiS hans. Henni þótti hún sjá mann
koma fljúgandi í loftinu, og um leiö og hann fór fram hjá henni,
mælti hann fram þessa vísu:
Hann er laus viS heims ókjör, — Áfram minni flýti eg för;
hafinn guös I ranninn. far vel, mæti svanninn".
Dvöl, 5. ár, aftan á titilbl.
**) En Stefán 11. Okt. 1890, 88 ára. — Mynd af Rannveigu, og
smágrein uto hana, er I Óðni IX., 53,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
