Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
68
Reformasjons-salmen av Blix hadde eit vers som alt
Gustav Jensen strauk i sitt utkast: verset um dansk
mål i Noreg. Sjølvsagt var det stroke i «Landstads
reviderte». Men det stod i «Nynorsk salmebok». Ein
freds-apostel bad dei strjuka det. Han kom eins ærend til
Bergen til å få Hognestad med på det. Hognestad sa nei!
det verset skal stå! for det er den skire sanningi. Men
Støylen og Hovden samtykte, og verset vart difor stroke
i næste utgåva. Verset lyder so:
Kyrkja då fekk munn og mæle,^
løyst frå tvang og tungeband.
Folk no kunde syngja sæle
Herrens lov frå fjell til strand.
Songen då på Noregs tunga
klang som klokka med ei sprunga,
ljoda ikkje reint frå lunga,
men med røyst frå framandt land.
#
Det var sårt at biskop Hognestad laut leggja staven
ned so snart. Men han låg og smilte i si kista. «Eg hadde
aldri tenkt døden kunde vera so vakker,» skreiv dotter
hans til meg.
Dei bøkene Hognestad gav ut, bør finna vegen til alle
heimar i Bjørgvin bispedøme. Sers nemner eg «Kyrkja er
mor», med nokre av dei beste utgreiingane han gav oss
munnleg og skriftleg. Ei preikesamling er utkomi, med
dei vektige, tanke-vekkjande, klår-tenkte, friske og varme
preikene hans; ei preikebok for tenkjande kristne. Dei
gjev oss mannen slik han var.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
