Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
17
stjúpbarn sitt í Skagafirði.1 Hegningar fyrir barngetnað
skyld-menna voru eptir stóradómi aftaka grimmar; sem alkunnugt
er voru margir, karlar og konur, líflátnir fyrir þá sök, karlar
höggnir og konum drekkt. Fyrir smá afbrot voru hegningarnar
optast mjög grimmilegar, þjófar voru sumir hengdir, sumir
brennimerktir, skorin af þeim eyrun, höggnir af fingur o. s. frv.
og þó hefir aldrei verið önnur eins þjófaöld eins og þá.
í’orkell nokkur Pétursson stal 4 dölum, var honum dæmt
húðlát og brennimark og skorið af honum annað eyrað.2
r
»Lárits Gottrúp sendi til Asbjarnar bónda Jokkúmssonar yfir
r
um fjörð og bað um frían flutning fyrir fógetann; Asbyrni
þótti það ekki skyldt, ok varö ekki af; fyrir þat var hann
klagaör fyrir Sigurði lögmanni Bjarnarsyni, ok dæmdust
honum tvær hýðingar, sern hann mætti bera, fóru þær fram,
svo hann leið í ómegin«.3 Ekki voru embættismenn sumir
mjúkir 1 orðum við þegna sina, en þó mátti of mikið af því
gera; 1660 var Torfi sýslumaður Erlendsson á Vatnsleysu,
faðir Þormóðs Torfasonar, dæmdur fyrir illyrði á þingi við
Helga nokkurn Sveinsson í 73 marka sekt og af völdum og
embætti, hafði kallað Heiga »skálk, skeltnir og hórujagara og
sagði, að hann hefði logið og stolið sacramenti af prestinum«.
Næsta ár fékk Torfi aptur embætti, æru og fé, fyrir tilstilli
sonar sins Þormóðs.4
Drykkjuskapur gekk á 17. öld fram úr öllu hófi og er
þess ótal sitinum getið 1 annálum, að menn haíi drukkið sig
í hel. 1620 sóru allir sýslumenn konungi hollustueiða á
alþingi »sumir ódrukknir, sumir veldrukknir«.5 Jón Halldórsson
segir enn fremur »með amtmanns Fuhrmanns hingað kotnu
sefaðist og aflagðist eitt og annað óskikki, sem hafði lagzt í
venju, jafnvel á sjálfu lögþinginu, svo sem drykkjuskapur.
’) Árb. Esp. VII., bls. 28.
’) Árb. Esp. VI., bls. 78.
3) Árb. Esp. VII., bls. 101.
4) Ánnáll Gunnlaugs Þorsteinssonar, Lbs. 158-4°. bls. 54—55. 65.
Árb. Esp. VII, 26, 29.
4) Safn til sögu íslands II. bls. 733. Sbr. Sunnanfari II. bls.
100-101.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
