Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
196
ari bók, og þó hefir höfundurinn líklega þekkt rit Blefkens,
en hefir ekki viljað elta allar öfgar hans. Um Blefken vitum
vér ekki með neinni vissu, hvort hann hefir nokkurntíma
komið til lslands, en það er auðséð, að Streyc hefir komið
hingað til landsins, líklega á árunum 1613—14.
Daniel Streyc fór á stað frá Bremen á uppstigningardag;
á þriðja degi eltu vikingar þá, en Brimarar komust undan,
sjóveikir voru þeir mjög, einkum kaupmaðurinn og
skipstjór-inn, einn af hásetunum dó á leiðinni og skipstjórinn andaðist
lika, nokkrum dögum eptir að þeir voru komnir til Islands.
Föstudaginn eptir Trínitatis komu þeir að landi í lítilli vík,
nálægt Helgapelda (Helgafelli) á íslandi; næstu nótt kom
ofsaveóur, sem nærri var búið að slíta upp skipið. Þaðan tóku
þeir Streyc sér ferð á hendur til alþingis; landið, sem þeir fóru
um, var hroðalega hrjóstrugt, og sumstaðar gaus svo mikill
reykur og svæla upp úr klettunum, að hárin risu á höfðum
þeirra af hræðslu. Maturinn, sem þeir fengu á leiðinni, þótti
þeim ekki góður, fannst þeim hart aðgöngu, að fá ekki annað
en þurran, ósaltaðan og ósoðinn harðfisk með smjöri,
stund-um fengu þeir þó soðinn fisk eða kjöt, en hvorttveggja var
saltlaust soðið;1 vatn drukku þeir og sauðamjólk, en þeim
r
þótti vatnið betra. A þinginu segir hann að sumir hafi
star-að á þá með opinn munn, eins og kálfar á nýtt port, en aðrir
voru góðir við þá og kurteisir. Segir Streyc, að kölski inuni
hafa blásið einum dómaranum því í brjóst, að þeir væru
njósnarmenn, og afflutti hann þá við höfuðsmann og vildi láta
setja þá í fangelsi, en honum varð ekki kápan úr því
klæð-inu, þvi höfuðsmaður tók þeim vel, spurði þá um ferð þeirra
og hvað þeir hefðu haft til matar á leiðinni, þeir sögðust
hafa orðið að borða hið satna og íbúarnir, og undraðist hann
mjög, aö þeir skyldu geta þrifizt á slíku viðurværi, og lét
þegar matsvein sinn gjöra þeim morgunverð og flytja hann
í tjald þeirra og bauð þá siðan alltaf velkomna til síns borðs;
urðu þeir þessu mjög fegnir, eptir þaö harðrétti, sem þeir
J) Á 17. öld var salt mjög lítið notað á íslandi. Sbr. skýrslu
þor-láks biskups Skúlasonar. Gl. kgl. Samling. nr. 2856-4°.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
