Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
327
teinssonar, tók biskup sér það tnjög nærri og varð út úr því
inikil rekistefna; varó Jón fyrst aö standa skriptir og var
síðan rekinn burt, ráfaði hann svo hingað og þangað um
Skagafjörð, unz hann sigldi með Akureyrarskipi um haustið.
og var hann svo um veturinn, af góðvilja háskólakennaranna.
tekinn í stúdentatölu; árið 1734 fékk hann uppreisn á æru,
eins og allir skólagengnir menn í þá daga þurftu að fá, ef
r
þeir höfðu orðið brotlegir með barneign. Arin 1738—48 var
Jón Marteinsson skrifari hjá professor Hans Gram (1685—1748),
r
1742 varð hann »stipendiat« við safn Arna Magnússonar, en
missti styrkinn aptur áður en Gram dó1, og upp frá því er Jón
r
alltaf að rita klaganir yfir þvi, hve sjóður Arna Magnússonar
sé vanbrúkaður, en fékk enga áheyrn2. Eptir dauða Grams
varð Jón skrifari hjá v. Klevenfeld og var það i 6 ár; lifði
hann upp frá þvi við mjög þröngan kost í Kaupmannahöfn
og fékkst við ýms ritstörf, ritaði og afskrifaði ýmislegt af
fornfræðistagi, og lifði á því hinu litla, sem honum
áskotnað-ist fyrir það; Jón Marteinsson dó 1771. Allt þetta basl og
armæða hefir eflaust haft áhrif á skapferli Jóns, en hann
hefir í sjálfu sér verið einþykkur og geðstirður, það kemur
allstaðar fram í ritum hans, hann talar illa um hvern mann
og er hinn mesti orðhákur3. Rit Jóns Marteinssonar eru
’) »Paa Grund af sin personlige Karakter, der efter Sagnet ikke
gjorde ham værdig enten til sine Foresattes Tillid eller til sine
Lands-mænds Agtelse. (Nordisk Tidsskrift for Oldkyndighed III.. 1886. bls.
141).
2) Jón Marteinsson ritaði háskólaráðinu um þetta málefni 1748.
litlu eptir andlát Grams. og segir í skjali sínu, að Gram hafi gjört sér
ýmislegt rangt til, en eigi hefir Jón þorað að koma með klögun þessa
meðan Gram lifði; 10. maí 1756 ritar Jón Marteinsson klögunarskjal
til konungs um hið sama. og lastar þar bæði Gram og Klevenfelt,
sem báðir höfðu verið honum góðir; einkum er þó Jón reiður yfir því,
að þeir Eggert og Bjarni nutu styrks af sjóði Arna Magnússonar, »til
at gjöre med Lystreiser paa Island. for at lede der i Asken og finde
slet intet«, eins og Jón kemst að orði. Nord. Tidsskr. f. Oldkynd. III.
bls. 141—47.
3) Jóni Ólafssyni frá Grunnavík hefir opt verið gramt í geði við
nafna sinn, það sést víða á ritum hans; ber hann Jóni Marteinssyni
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
