Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IV. Fra hav og strand - 72. Natten paa isflaket. Av Jacob B. Bull. Tegning av Eiv. Nielsen - 73. Leidulv los. Av Anders Hovden
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Men saa, med ett snur han og blir staaende og stirre. Der
kjendes en underlig bevægelse i flaket, en sterk, drivende,
jevn bevægelse. Det er ændring av kurs — bort fra
bræn-dingen i stor fart, indover, altid indover mot stillere sjø,
mot liv og sikkerhet. Og nu sker det jo igjen, dette store
han selv saa ofte har følt, og saa mangen anden sjømand
med ham. Redningen sker uten mands hjælp. Og han
staar og ser paa at den sker. Han er som i kirke. Det
var som en usynlig haand skulde ha styrt flaket, sa han
siden til Nansen. Saa bytter han plads for skraaet, stikker
begge hamderne i jakkelommen, og time efter time, til
langt paa morgenen, høres de atter, skridtene fra ham, den
seige manden paa vakt.
Men da Nansen om morgenen vaaknet, var flaket trygt
og i læ.
73. Leiriulv los.
Gamle Leidulv los ligg paa sotteseng; presten ser til honom og fær
honom til aa fortelja um sitt liv.
«Eg hev vore los — lat meg sjaa — i 47 aar. Far
var los, han med. Men han la seg der ute. Eg var med
den gongen. Me bau tar utfor landet og ser etter skip; véret
er godt aa kalla. Men braatt slær ei vindflaga so uventa
ned yver oss at me fær baksegl, og baaten er sokken under
oss fyrr me rett kann sansa oss. Eg grip ei fljotande aar
og triv tak i far for aa halda honom uppe. «Slepp meg,
Leidulv!» segjer han, «eg er feig no . . . eg er gamall, men
du er ung og hev sinaa aa f or sy ta . . . slepp meg!» —
«Nei, far, eg sym som ein kobbe–-me vil baae
verta berga, eller me legg oss her saman.» Daa riv han
seg laus med magt — han var sterk, gamlingen, — skyt
aari burt til meg og kastar seg att-ende i sjøen: «Berg deg,
Leidulv!s Eg gløymer aldri dei gode augo han daa saag
paa meg med. Han er der ikkje lenger. Kva kann eg gjera?
Leggja meg til aa døy der til faanyttes ? Det skal verta lygn
det, tenkte eg. Eg legg aari til rettes under meg og balar
Aa kalla: at regne for. — Baksegl: seilet med fremsiden mot
-vinden, — Feig: «dodsens> (ikke tysk «feigt). — Forsyta:
forsørge. — Til faanyttes; til unytte.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
