Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IX. Fædrelandet - 128. Gutten fra Lombardiet. Av Edmondo de Amicis. Med billeder - 129. Gud signe vaart dyre fedraland. Av Elias Blix
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
«Bra gjort, vesle lombarder! — Farvel, tapre gut! —
Sot søtt, lille lokkehode! — Det kan en kalde en soldat!»
En officer kastet sin æresmedalje til ham; en anden
gik bort og kyste ham paa panden.
Og blomstene faldt uten stans paa de nøkne ben, paa
det blodige bryst, paa det lyslokkede hode.
Og han sov der i græsset, indhyllet i sit Hag, med
blekt, smilende ansigt, som om han hørte deres hilsen og
glædet sig over at han hadde git sit liv for Lombardiet,
129. Gud signe vaart dyre fedraland.
Tone: Den signede dag.
Gud signe vaart dyre fedraland
og lat det som hagen bløma!
Lat lysa din fred fraa fjell til strand
og vinter for vaarsol røma!
Lat folket som brøder saman bu,
som kristne det kann seg søma!
Vaart heimland i myrker lenge laag,
og vannkunna ljoset gøymde.
Men Gud, du i naade til oss saag,
din kjærleik oss ikkje gløymde:
Du sende ditt ord til Norigs fjell,
og ljos yver landet strøymde.
Og Norig det ligg vel langt i nord,
og vinteren varer lenge;
men ljoset og livet i ditt ord
det ingen kann setja stenge.
Um fjellet er høgt og dalen trong,
ditt ord heve daa sitt gjeuge.
So blømde vaart land i ljos og fred,
det grodde so grønt i lider.
Men atter seig natt paa landet ned
med trældom og tunge tider.
Og folket det sukka etter ljos,
cg du lyste upp umsider.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
