Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IV. Natur og folkeliv. Digtning - 38. Berre ein hund. Av Per Sivle. Med to tegn. av Elisabeth Sinding
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Mon han Frigard lians Ola Teigen, som vaaga seg for langt
innpaa, vart liggjande att med uppriven mage. Sidan
hadde han Hall — saara, som dei trndde, av eikor av dei
fem kulorrte dei sende honom — teke laupet inn inillom
ville fjelli, bnrt-etter Sognleidi, og det gjorde baade varde
og drog ut fyrr dei andre hnndarne kom tilbake att.
Ja ja, han hadde kje fortent det betre heller! — Men
var det kje endaa so eg inkje var god for lata vera aa ha
vondt av honom, tjonet I
Sidan uin hausten var det kje merkande til anna enn
att krøteri fekk gaa i god fred for udyr. Og hunden vart
korkje høyrd eller spurd til, so vissa laag han longo daud
einkvar staden uppe inillom knausarne.
4. I smidja.
Det var mykje til fint, mildt haustvér me fekk det
aaret. Inkje berre geiterne berga seg sjølve nte til fram
imot jol, men sauerne med, naar dei fekk litevetta attaat
morgon og kveld. — Ho gamle Sigrid Krokelid sa ho inkje
slik haust kunde minnast sidan den gongen han Hans braut
beinet sitt i Lønskleivi, og det var tvo aar fyrr han Sjur,
son deira, korn til. Men han Sjur var no innpaa dei tvo
tjug, inkje rettare ho- hugsa. — So endeleg ein dag, paa
lag tri vikor fyre jol, fekk me tjukt snøvér, og um
mor-gonen var det strjukande skiføre. Den som var glad var
eg. Skierne mine hekk alt longo med sine ny fotband
ferdige paa nabben sin attum smidje-ramen. Eg hadde
aldri fyrr fenge bisken i ineg, fyrr eg vassa i veg upp etter
deim, — for smidja heime ligg, som skikken gjerne er, eit
stykke fraa dei andre husi, for eldsfaren. Eg hadde alt
fenge føterne i bandi, og skulde til sleppa laust ned-etter,
daa eg fekk høyra noko liksom gnistra og jamra seg burte
i ein bordhaxig der laag. Eg vart undren yver detta, steig
av og gjek burt-aat og vilde sjaa kva der no kunde vera.
— U ! som eg kvakk med det same! Men var det raad? —
Eikor; en eller anden. — Tjon: skurk-, skadedyr. — Innpaa
dei tvo tjug; indpaa 40 aar. — Longo: for Irenge siden. — Nabli:
knag. — Ram: gavl paa et Tuis. — Hisk: frokost.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
