Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VI. De unævntes saga - 62. Ho mor fær Lofot-folket sitt heim. Av John Klæbo. Med tegning av Otto Sinding - 63. Bitte-Jan. Av Thomas P. Krag
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Ja uvér var hor gong paa gong,
so fjorden rauk som eim.
Nnar baara braut og stormen song,
var hugen tung og barmen trong,
og myrkt i hus og heim.
Og kjelden kom, og gaasi med,
det leid til sumarmaal;
daa gjekk eg tidt paa bakken ned.
Fyrr du kom heim, det var kje fred
i denne stakars saal.
Kvar baat som kom, eg stirde paa:
«Det er lauparseglet hans!»
Men alle peika langt ifraa,
og tungt du veit det var aa sjaa
at ingen la til lands,
1 otta stod eg upp i dag,
det bar den gamle veg.
Daa fekk eg sjaa eit storbaat-lag
i far si stod, med reipa drag;
og gild og glad vart eg.
Kor traust han ligg, din vakre baat,
med grøne ripar paa!
Kom, varm deg; aa — so kald og vaat!
og utvakt er du vel attaat.
Du noko varmt skal faa. T ,
John Klæuo.
63. Bitte-Jan.
Jeg kom en aften til en underlig grænd, hvor fjeldene
var hoie og jorden fattig. En enslig ko stod ensteds der
oppe og brølte, og en mager hest drev utjoret ved
veikanten og aat nyper. Omsider saa jeg et kirketaarn rage
frem, og straks efter laa en tyve—tredive hus foran mig,
Kjeld: tjeld (en strandfugl), — Sumarmaal: li. april, —
Baul: sjæl. — Lauparsegl: rnaseil. — Otta: tidlig, for dag. —
Stod: stø, landingsplads. — Med reipa drag: med draget (faldet)
bandet om masten. — Bitte-Jan: Vesle-Jan.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
