Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Daa lian tok til aa spela, var det mange som berre
bisna og log, kviskra og undrast um detta var noko aa
bjoda folk. Men dei tagna snart; dei laut lyda. Det var
stilt som i kyrkja.
Han kom ikkje paa aa slutta, men daa lét Zampiéri
teppet falla, og fagnad-rop og handklapp vilde inkje enda.
Men han hoyj-de ingenting, for han var um aa uvita.
Dei leidde han ut og gav han mat og drikke, med dei
inne klappa og gleddest. Den gode maten styrkte, og vinen
kveikte honom, so han vann raada med seg sjolv att.
Daa han under andre helvti av konserten kom inn,
skaut modet upp i han, og han bad damorne um emne.
Dei gav han tri. Um eg spela alle tri tonestykki
samstundes! tenkte han. Og det gjorde han. Dei hoyrdest
jamsides, leikande yver i kvarandre og støypte til eitt.
Ein ny storm av fagnad fylgde daa han var ferdig.
Konserten skulde slutta med felespel, men Zampiéri
visste kje um Bull tolde spela meir.
«Jau, eg vil spela, eg maa spela!» sa han.
Tridje gongen steig han fram, og med nye tonar. Han
spela vaargidren og siunarfreden yver Norig, sine ljose
leikande draumar.
Men endaa spelet hans hadde tolka siger og soning, hau
visste det kje sjølv. Difor skyna han inkje 110 heller
fasrningi som motte han.
D O
Daa lian slutta, druste det med blouiar og kransar
fraa dei trylte kvendi. Zampiéri, Bériot og heile
folke-mengdi helsa den nye meisteren.
II. Siste reis.
Ole Bull for vidt ikring i mange land, baade i Kuropa og i Amerika,
og var vel den mest namnkjende felespelaren i si tid, etter Paganini
var daaen (1840). Aar um anna gjorde lian ferder Iseimatt, sjelrtan
so lenge um gongen som i aari 1848—50. Daa spela han i lag med
Telemark-spelaren «Myllarguten» og fekk i gang «Det norske teater> i
Bergen. 1852 kjøpte kan i Pensylvania eit stort stykke land (6—700 □ km.)
og vilde grunnleggju ei norsk nybygd der; men etter ei tid laut han
Bisna: glo (med undring). — Uvita: daane. — Gledjast: juble.
Vaargidr eller saagidr: bævrende damp av jorden om vaaren.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
