Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Sauöfé á fyrri öldum.
279
munandi góð, og yfirleitt betra undir bú nær fjöllum en á
láglendi. Petta sá Skallagrimur einsog fyrr var getið, hafði
annað bú npp til fjalla og lét þar gæta sauðfjár síns.
Land-náma segir: »sumir þeir, er fyrstir komu út, bygðu næstir
fjöllum, ok merktu af því landkostina, at kvikféit fýstist frá
sjónum til fjallanna.*1) Sauðfénu hefur fjölgað fljótt og urðu
sumir landnámsmenn brátt auðugir að kvikfé, þótt þeir
hefðu fátt í fyrstu, svo ekki nægði til að fæða fjölskyldu
þeirra, eius og segir í Egilssögu.8) Geirmundur heljarskinn
var vellauðugur að lausafé og hafði of kvikfjár; svá segja
menn, að svín haus gengi i Svinanesi, en sauðir i
Hjarð-arnesi, en haun hafði selför i Bitru.3j
Pjóðsagan um Þorstein rauðnef. sem var sonur Hrólfs
rauðskeggs landnámsmanns, sýnir, að hann hefur verið mjög
auðugur að sauðfé og forsjáll búmaður. Hann bjó að Fossi
á Rangárvöllum og blótaði fossinn: ^Porsteinn lót telja
sauði sina úr rétt, tuttugu hundruð (2400), en þá hljóp alla
réttina þaðan af; þvi var sauðurinn svo margur. að hann
sá á haustum hverir feigir voru og lót þá skera. En hið
siðasta haust, er hann lifði, þá mælti hann i sauðarétt.
Skerið þér nú sauði þá, er þér viljið; feigur em ek nú eður
allur sauðurinn elligar, nema bæði sé. En þá nótt, er hann
andaðist, rak sauðina alla i fossinn.«4) Petta er auðsjáanlega
þjóðsaga og því ekki mikið að treysta þvi. að sauðfjártalan
sé rétt, en hún bendir til þess, að Þorsteinn hafi átt óvana-
lega margt sauðfó. og að hann hefur verið forsjáll búmaður,
sem kunni að setja fé á vetur, en hefur ekki treyst meira
upp á útiganginn, en gagnlegt var, og þvi látið skera tölu-
vert af sauðfé sinu á haustin. Pað hefur annars verið siður
margra fornmanna að setja sauðfé á »guðsnáð og gaddinn«,
og þvi þótt furðanlegt ef einhver liólt fé sinu í harðiudum
með forsjálli he}rásetningu. og var það þá eignað sórstakri
f t
heppni eða spádómsgáfu. Um Ulfar á Ulfarsfelli rer sagt i
») Lauduáma. Kvík 1891, V. I, bls. 197.
s) Egilssaga Rvík 1892, bls. 74.
3) Landnáma, bls. 93.
4) Landnáma, bls. 207.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
