Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Höllin í Karpatafjöllum - 1. Dagbók Tómasar Harkers
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
63
þeim óvörum, og áu þess að sjá, hve
ósegjau-lega hiægiiegt það var, að vilja taka að sér
að leika táidreginn eiginmann — sem var svo
iangt fyrir neðan virðingu hans — þá leyfði
hann sér að hefna sin. Og hvernig haldið þér
hann hafi gert það, kæri vin? — Pað var
ó-neitaniega nógu fyndið. — Hann lét blátt áfram
uegia fyrir hurðina á herbergjum greifynjunnar
og lét þau vera þar alein; — ekki til að
sveita i hel; þau skorti hvorki mat né drykk;.
það er ssgt, að hann sæi um það sjálfur. Allir
þjónarnir vóru iátuir fara burtu nema einn,
sem var honum trúastur og handgeugnastur. —
Það varð hljótt í höllinni sem i dauðs manns
gröf. Getið þér sett yður elskendurna þarna
inni lifandi fyrir hugskotssjónir? Eg imynda
ttér, að þau hafi í fyrstuuni Iifað eins og þau
væru i Paradis — þvi hún var alt of stolt tii að
vita, hvað hræðsla er — og honum, aumingja
drengnum, hefir líklega fundist hann vera
auð-úgri eu kóngur, þegar hann átti hana. En
greif-inn vissi fullvel, hvernig hann mundi geta
komið hefndinni fram. Hann þekti hana og
hinn eyðanda loga geðshræringa hennar, og haun
Vissi, að eiskhugi hennar væri eitt af þeim
Vaxkertum, sem bráðnaði við slikan hita, —
eins og fyrsti maðurinn hennar hafði gert. —
Sumir deyja, sumir verða brjálaðir — vesiinga
duglausu garmarnir — greifinn beið eftir sinum
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
