Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I. Höllin í Karpatafjöllum - 1. Dagbók Tómasar Harkers
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
126
eg þegar skilja, að það mnndi kafa verið eian
&f þessu illþýði sem réðst á mig í
dimmastig-aaum og varð mér yfirsterkari.
Nú hðfst samkynja söngur og eg hafði heyrt,
þegar eg fór ofan stigann. Öil
kjallarahveiflng-in bergmálaði af hinum sömu skelfingartðnum.
Ef lúðrar þeir sem ísraelsprestar höfðu, þegar
þeir fórn kringum Jerikó, hafa verið likir
þess-um hljóðfærum, fnrða eg mig ekki á því, þótt
borgarmúrarnir hryndu. Mér fanst bergið
hrist-ast, og lá við að eg félli i ómegin.
Alt i einu sá eg stórvaxinn gamlan mann;
hann var hvítur fyrir hærum og gráskeggjaður
og i rauðum fótsiðum kufli, en með beran háls
og handleggi.
Pað var greifinn.
Þegar hann gekk fram fyrir söfnuðinn, hneigða
allir sig svo djúpt sem axið á akrinum, þegar
kastvindur þýtur yfir.
Hann gekk fyrir altarið.
Eftir ýmsar seremóniur, sem vóru þsss eðlis,
að þeim verður ekki Iýst, sá eg hvar þeir sex
menn, ef menn skyldi kalla, komu og báru
tveir og tveir milli sin þrjár ungar stúlkur,
sem vóru með hendur á bakinu. Þær vóru
allar berar að kalla, vel vaxnar og
yadisleg-sr, og þær hefðu vist verið fyrirtaksfriðar, ef
þær hefðu ekki verið afmyndaðar af skelfingu.
Siðan kom hópnr af mönnum, sem vóru svip-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
